"Aktan." Diyerek etrafıma baktım. Her yer her yerde bir depoya girmiştik. Karmakarışık olan depoda yalnızca Aktan ve benden başka köşe yoktu.
Yavaşça arabayı durdurduğun da hala bir ses yoktu "nerdeyiz biz? Niye geldik buraya?" Dedim. İçime dolan korku hiç iyi şeyler olmayacağının bir belirtisiydi.
Boş depoda duyulan tanıdık sesle yerimde huzursuz oldum.
"Hoşgeldin kuzen. Hoşgeldin güzel yengem." Dediğin de Aktana baktım. Yüzünden zerre bir şey anlamadım. Ama kaşları Yekta her konuştuğun da daha çok çatıldı. Direksiyon da duran elleri yumruk olmuş, damarları ortaya çıkmıştı.
Sesimde ki korkuyu gizlemeden,"Aktan." Diye adını yineledim. "biz buraya niye geldik. Hiç kimse yok Yekta'dan başka." ellerimi gelişi güzel hareket ettirip kendimi ifade etmeye çabaladım ama olmadı göz ucuyla bil
