Ahil kendine engel olamayarak Hare'nin hafif Aralık dudaklarından içeri girercesine üst dudağını kendi dudaklarının arasına hapsetti ve ufakça emerek öptü. Hare ne olduğunu anlamazken Ahil toparlanıp üzerinden kalktı ve ona fırsat vermeden öptüğü için kendine kızdı. Belki izin vermeyecekti, üstelik ilk adımı ondan bekleyecekti.
"Affedersin." diyerek oradan çıkıp ön tarafa geçtiğinde Hare kendisini yatağa bırakarak dudaklarında bıraktığı sıcaklığa parmaklarını götürüp o anı anımsadı. Hatırladı hatırlamasına ama lanet herif yaptığından pişmanlık duyarak özür dileyip gitmişti.
'Aptal, kibirli domuz! Özür dilemek ne be, geri zekalı öptün İşte...'
Düşüncelerini bir türlü kontrol altına alamadığı için uzandığı yataktan bir süre kalkmadı. Utanmadan yüzüne nasıl bakacaktı, en iyisi onun yaptığı
