Ağlayarak koşuyorken nereye gittiğimi bile bilmiyordum. Kalbimin ortası bıçak gibi kesildiğinde içim acıyordu. Hıçkırıklar eşliğinde adımlarımı hiddetle birbiri ardına atıyor, az önce şahit olduklarımdan kaçıyordum. Kaldıramıyordum, fazla geliyordu.
Onlar sevgili. Nesini kaldıramıyorsun? O adam senin kocan değil Işık kendine gel.
Ben gerçekten de artık fazla oluyordum. Hıçkırıklar eşliğinde koşuyor, nefes nefese kalıyordum. Yollar iyice yabancılaştığında soluk soluğa kaldım ve etrafıma baktım. Oturduğum semtin yakınlarındaydım ancak bu mahalleyi bilemiyordum.
Bir binanın dibine çöküp merdivenine oturduğumda avuçlarımla suratımı kapattım ve omuzlarım sarsıla sarsıla ağlamaya devam ettim.
O görüntü nasıl da ölüm gibi gelmişti. Dayanamıyordum, kaldıramıyordum.
Atlas… Atlas lanet olsun
