GÜLNİHAL ŞAHMERAN TURAN;
Gözlerimi aralamama telefonunun sesi sebep oldu. Israrla çalan telefon susmayı da bilmiyordu, Boran belimde duran ellerini gevşeterek ağzının içinden bir şeyler mırıldanıp “Sikeceğim şimdi” diyerek telefonunu aldı.
“Kapat artık” dedim bende. Kulaklarımı tırmalayan ses sonunda susunca bu sefer de Boran’ın gürleyen sesi kulağıma doldu.
“Ne var?” Diye resmen bağırdı.
“Ne oldu, ne oldu?” Diyerek yerinden doğrularak ayağı kalktı, “kapat lan” diyerek daha fazla dinlemeden telefonu kapatır kapatmaz gardırobun kapağını açtı.
Yattığım yatakta doğrularak sırtımı yatak başlığına yaslayarak, uykulu sesimle “Ne oldu?” Dedim.
Karanlık çökmüştü, biz en son güneş varken uyumuştuk, saat kaçtı onunda bilmiyordum. Ama acıkmıştım. “Bir şey yok sen uyu.” Diyen Boran dolapt
