GÜLNİHAL TURAN:
AKŞAM:
Salona geçip oturdum. Herkeste ölüm sessizliği vardı. Kimse konuşmamak için yemin etmiş gibiydi. Akşam olmuştu çoktan ama Yaren hala ortada yoktu. Nefesimi yavaş yavaş vererek etrafa baktım. Hala’nın gözleri hâlâ bendeydi.
Bu kadının bu kini hiçbir zaman bitmezdi bunu artık kabullenmiştim. Gözlerimi ondan kaçırarak kollarımı göğsümde buluşturup biran önce bu sessizliğin bitmesini bekledim. Ama kimse de konuşacak gibi durmuyordu.
Odaya giren Berzan ve Boran’la derin bir nefes aldım. Sonunda gelmişlerdi. Boran alışverişten sonra beni konağa bırakarak şirkete gitmişti. Berzan’da en son Yaren’in nişan atması üzerine eşyaları geriye götürmüştü daha sonra da konağa dönmemişti. Yeni gelmişti o da.
Ardından da odaya yüzü gözü dağılmış Yunus ve Yaren girdi. Yaren ağ
