Midemin guruldamasıyla gözlerimi araladım, akşamın karanlığı gece gibi çökmüştü üzerime, etrafa bakıp yattığım yerden doğruldum. Tüm bedenim uyuşmuştu, öylece kıvrılıp uyumuştum. Saat kaçtı bilmiyorum ama Boran gelmemişti. Gözlerimi ovalayarak yanımda ki gece lambasını yakıp etrafta telefonumu aradım. Yatağın ayak ucuna çantamla birlikte bırakmıştım en son, öylece kalmıştı. Nasıl ki telefonumu da elimden almamıştı çok şaşırmıştım.
Telefonuma uzanarak saate baktım gece 23.50’yi gösteriyordu neredeyse on iki olacaktı ve beyefendi hâlâ ortalıkta yoktu. Yataktan kalkıp uyuşan bedenime yüzümü buruşturup kapıya gittim ve açmaya çalıştım. Hâlâ kilitliydi. Kafayı yiyecektim.
Elimde sıkı sıkıya tuttuğum telefondan Boran’ın numarasını arayarak dört döndüm.
Çalıyor, çalıyor, çalıyor. Ve beyefen
