GÜLNİHAL ŞAHMERAN TURAN:
Kulağıma dolan seslerle, gözlerimi açmaya çalıştım. Başım zonkluyordu, sanki biri başıma vuruyor gibiydi. Gözlerimi zoraki açarak adapte olmaya çalıştım. Sesler kulağıma dolsa da ne dediklerini idrak edemiyordum.
Gözlerimi tavandan ayırıp başımı yana çevirdim, Boran ayakta duruyordu yanında da tanımadığım bir adam vardı. Burası bizim odamızdı.
En son olanları düşündüm. Boran aşağıda annesiyle konuşuyordu, ardından Pınar’ı istedik deyince bende o an her şey kopmuştu. Kendimde değildim.
Ondan sonrasını da hatırlamıyordum. Olan her şey üst üste geldiği için bedenim daha fazlasını kaldırmamıştı demek ki.
“Bo-ran” dedim kesik kesik çıkan sesimle, boğazım kupkuru olmuştu. Üst üste yutkunarak “Su” diye mırıldandım. Boran bana doğru eğilmiş bir eliyle elimi sıkıc
