SABAH:
Tüm gece gözüme bir gram uyku girmemişti. Sabahı zor etmiştim, oturduğum berjerde geriye doğru daha çok yaslanarak esnedim. Uykum yoktu ama yorgun hissediyordum kendimi. Düşünceler beni yormuştu. Düşünmekten yorulmuştum artık, akşam olduğun da ne olacaktı? En büyük korkum buydu. Düşüncesi bile içimi ürpertiyordu.
Boran Ağa bugün beni almaya geliyordu tabi bu duruma en çok sevinen oydu. Bu durumu dün akşam dillendirmekten de asla geri durmadı.
Midem düğüm düğüm, kalbim ise gümbür gümbürdü.
Yerimden kalkıp kısa bir duş alarak üzerime rahat bir elbise giyinip aşağıya indim. Öyle erkendi ki sadece kahvaltıyı hazırlayan yardımcılarımız mutfaktaydı, daha kimse uyanmamıştı.
Beni gören mutfakta ki çalışanımız hızla yanıma gelerek “Günaydın Hanımım, bir isteğiniz var mıdır?”
“Yok
