ŞİMAL YILMAZ:
Gözüme gözüme giren güneş ışığıyla bir sağa bir sola yatakta dönüp durdum. Boş yatağın farkına varır varmaz hızla gözlerimi aralayıp bir kaç saniye etrafa baktım. Hiç kimse yoktu, en son Kara'yla uyumuştum. Ama şuan yoktu.
Saat kaçtı bilmiyordum, telefonumda olmadığı için hiçbir şeyden haberim yoktu. Bu telefon konusunu en kısa zamanda Kara'yla konuşmam gerekiyordu. Telefon yokken resmen hayatım duruyordu.
Yattığım yerden bedenimi zar zor kaldırıp gardırobun benim olan tarafını açarak üstüme giymek için askılarda göz gezdirdim. Hepsi uzun elbiseyle doluydu. Kimi günlük elbise kimi de davetlere gidilecek elbise türündendi. Siyah kısa kollu elbiseyi alıp dolabı kapattım.
Adamın kıyafet takıntısı vardı. Hemde çok fazla. Uzun elbiseye bile dün gece bu elbise kısa demişti.
