ŞİMAL YILMAZ:
İki saat sonra arabanın durmasıyla etrafa baktım bahçeye doğru geriye açılan büyük kapıdan arabayı içeriye doğru sürüp durdu.
İki katlı dışarıdan çok güzel duran bir eve gelmiştik. Dışarısı bu kadar güzel duruyorsa kim bilir içerisi nasıldır. Bunun heyecanıyla kemerimi hızlıca çözüp kendi tarafımda ki kapıyı açtım. Kara da kendi kapısını açtığında aynı anda arabadan inmiştik.
"Burası muhteşem duruyor." dedim kendi kendime mırıldanarak. Ben bile kendimi zor duyuyorken, Kara beni duymuş hatta yanımda bitmişti "Muhteşem olan sensin." diyerek başımın üstünden saçlarımın arasına küçük bir buse kondurduğun da bir kaç saniye şokla gözlerimi bişe kırpmadan boşluğa baktım. Kara'dan beklemediğim davranışları görüyordum. Sevinsem de üzülsem mi bilememiştim.
Yıllardır huzurlu ve mutl
