"Oh be sonunda..." dedim, hastanede kalmak zulümdü, diken üzerinde hissediyordum kendimi her an gelip gidip kontrol etmeleri psikolojimi iyice bozmuştu.
"Yavaş.." diye uyaran Devran sırtıma yumuşak yastık koydu "ani hareket etme" dedi uyarıcı bir tonla. "tamam.." diye mırıldanıp sırtımı yasladım.
"Senden bir şey isteyeceğim..." dedim gözlerimi kara gözlerine çıkararak. Ne var gibisinden kafasını sallayıp üstten bana baktı. Dün gece rüyamda gördüğüm bir işaretti bence. Yoksa seneler sonra aklıma gelmesi saçmalıktı. "Arif abi diye birisi vardı ben küçükken çalışıyordu yanımızda, sonra hatırlamıyorum tam ama gitti." dedim gözlerimi kısıp biraz geçmişimi kurcalamaya çalışarak. Küçücük bir ipucu lazımdı bana. Sadece Leventin anllattıklarından öte, başka birşey vardı bu işin içinde. Hissediyo
