Sertçe yutkunan adam sinirlerine hakim olmak amacıyla gözlerini bir kaç saniyeliğine yumup açtı, ben pısırık bir kadın değildim bunu anlaması gerekiyordu.
"Şu büyük aile yemeğimize geçelim mi?" dedim kaşlarımı havalandırarak, karşımda ki adam öfkesini yutmayı seçerek yüzüne zoraki bir gülümseme kondurdu.
"Öyle olsun bakalım canım nişanlım.." son kelimelerini dişlerinin arasından resmen tıslayarak döktü.
"Hadi oğlum sen bakma Avşar'a hafızasını kaybettiğinden gergin"
Bakışlarımı babama çevirdim, nasılda içten içe oğlum diyordu. "Ben sadece bu zamana kadar tanıyamamış nişanlısını ona bizzat tanıttım" dedim ikisinin arasında bakışlarımı gezdirerek.
"Avşar!" diyen babamın sesi baskın ve uyarıcı olsada omzumu silkip topuklu ayakkabılarımın çıkardığı hoş tınıyla büyük masaya geçtim.
