Gecenin karanlığı bir ton daha karararak katran karasına döndüğünde, tek parlayan ışık Pelin'in gözlerindeki korku, Hakan'ın gözlerindeki kızgınlıkla yanan ateşti.
Pelin alel acele Hakan'a bir kaç adım atıp arkasındaki adama ulaşmasın diye siper olup, Ali'ye bakmadan:
-Git buradan! diye bağırdı.
-İstediği yere gitsin nasılsa bulurum onu! diyerek Pelin'i aşmaya çalışıyordu, Aliyse arkadan:
-Hiç bir yere gitmeyeceğim diye kafa tutuyordu.
Pelin iki kolunu yanlarda açarak zor bela geçmesini engellerken Hakan ona doğru bir adım attı, bir kolunu tutup kenara çekeceği sırada Pelin'in attığı adımla bedenleri birbirine tabiri caizse yapıştı. İkisi de henüz bunun farkında değillerken Pelin onu durdurmak için karın boşluğundan geri itekliyordu.
-Çekil doktor bak! Elimden bir kaza çıkacak! dedik
