Gece tüm karanlığını üzerine çekmiş, yıldırım yakın bir yerlere düşmüş gibi gök patlamıştı. Loş oda Çakan şimşekle aydınlandığında Pelin sevdiği adamın gözlerine baktı. Keder ve bir tutam acı vardı, bir kaç adım attı istemsizce tüm yaralarını sarmak istiyordu.
Sırtındaki izleri anımsadı Nasır tutmuş çizgiler yer yer kuruyup izi kalmış yanıklarla dolu sırtına daha önceden hiç bakmadığını anımsadı.
Yanına doğru yaklaşırken Hakan'ın eli hâlâ dur işaretiyle aralarında duruyordu.
"Hakan!" Dedi sesi neredeyse duyulmayacaktı.
"Git!"
"Ne demek git!"
"Sadece git, bitti! Bak artık yürüyorum, işin kalmadı burada."
"Beni kovuyor musun?" Diye sorarken yutkundu.
"Ne yapmayı düşünüyordun, benimle sevişirken hiç arkanı dönmemeyi mi? Yoksa biraz gönlün geçince sen yoluna ben yoluma demeyi mi?
