Hatırlatma:
İçimden akıp giden şeyler vardı. Elimi karnıma koyup tutarak derin derin nefes almaya çalıştım. Nefesim kesiliyor gibiydi. Ellerimin arasından kayıp gidiyor muydu? Bırakıyor muydu?
Atakan birşeyler söylüyordu ama kulaklarım uğultudan başka birşey duymuyordu. Dayanamıyordum.
Sanki ölüyordum. Bacaklarımdan akan sıvı daha da artarken gözlerimi daha fazla açık tutamayıp kapattım.
***
2 AY SONRA :
ERVA ATEŞ KESKİN:
Eve girdiğimde kendimi koltuğa bırakıp kafamı geriye yasladım. Dersler, sınavlar ve bebek beni bu aralar yoruyordu.
Elimi karnıma koyup hissetmeye çalıştım. Ama biraz imkansız gibiydi çünkü daha küçüktü. 2.5 aylık olmuştu.
Tam 2 ay önce bu koltukta onu kaybedecektim. Ama o beni seçti ve gitmedi. Canımdı o benim.
Kanamam hem bebekten hemde kistten olmuştu. İki
