Elimi bir dakika bile karnımdan çekmemiştim. Hala inanamıyordum. Beklemediğim bir anda gelmişti ama mutluydum. İçim içime sığmıyordu. Tarif edilemez duygular içinde savrulup duruyordum.
Yatakta yana doğru dönüp Zamir'i kontrol ettim. Benim ona dönmemle kapalı gözlerini aralayıp "Güzelim." dedi dolu dolu bir sesle "Sen uyumadın mı hâlâ?" dedi hafif sinir ve kızgınlıkla.
"Yok." dedim dilimi alt dudağımın üzerinde bir tur gezdirip "Uyuyamadım." diyerek tamamladım cümlemi.
"Neden, rahatsız mısın?" diyerek telaşla yattığı yerden doğrulup bana üstten üstten baktı. "İyiyim sakin ol." diyerek elimi salladım. "Sadece uyku tutmadı." diye mırıl mırıl mırıldandım.
Zamir rahatlayarak kalktığı yere tekrar geri yatıp "Uyu, sabah çok işimiz var güzelim." diyerek elini belime sarıp yatakta kendine
