İki büklüm halde Derya'yı bekledim. Korumaları çağırmaya gitmişti. Ellerimi daha çok karnıma sarıp zar zor nefes alıp verdim. Nefes bile alamıyordum.
Gözlerim kayıyordu, bayılacak gibiydim. İçeriye paldır küldür giren korumalar ile biri beni beklemeden kucağına alarak yerden kaldırdı.
Ellerimi karnımdan ayırmadan "Zamir nerde?" Dedim. Gözlerim bulanıklaşmıştı bayılmamak için kendimi sıkıyordum. Kendimi bir bıraksam bayılacaktım. Hissediyordum.
"Geliyor yenge, gelmek üzeredir" dedi ağlamaklı bir hâlde, hızla evden çıkıp beni arabanın arka koltuğuna yatırdılar. Başımı dizlerine alan Derya bir yandan da kendimi bırakmamam için konuşuyordu.
"Abim arıyor" deyip çalan telefonu açıp hopörlere aldı.
"Nerdesiniz eve yaklaştım?" Dedi telaşlı bir sesle.
"Yoldayız abi, korumalar hastaneye g
