Güne sıcak kollar ile açtım gözlerimi. Mızıldanıp kurtulmak istesem de belimde ki kollar beni daha çok kendine çekerek "dur yerinde" diye uykulu uykulu uyardı.
"Nefes alamıyorum, bırak" dedim. "Uyu"
"Uyuyamıyorum ben, bırak beni sen uyu"
"Kafamı siktin sabah sabah..." Diye yeşil gözlerini açıp sinirle bana baktı, "ne sinirleniyorsun. Beni bırak uyu diyorum banane" dedim.
"Sabır, şu çeneni bari sabah kapat be kadın" diye surat asarak belimde ki kolunu çekmeden diğer koluyla komodine uzanıp telefonunu alarak saate baktı.
"Daha sabahın altısı ne diye kalktın sen?" Diye telefonu kapatıp çatık kaşlarını bana yöneltti.
"Uyuyamıyorum diyorum" dedim kaçıncı defa tekrar ettiğimi artık sayamayarak. Ben erken uyanmaya alışmıştım. Ne yaparsam yapayım uyuyamıyordum.
Emredici bir sesle "Uyu
