Gözlerimi aralayıp uyandım. Çoktan sabah olmuştu bile. Elimi ağzıma kapatarak esneyip, yan tarafıma döndüm.
Yanımda hala uyuyan Zamir'i görmemle bir kaç saniye dursam da gece yaşadığımız yatak tartışmamız aklıma üşüştü.
DÜN GECE:
İç çamaşırlarımla çıplak bir halde onun gözlerinin içine bakıyordum yalnızca. Dilim tutulmuş gibiydi. Dilimin ucuna kadar gelen bir sürü sözcük tekrar geriye gidiyordu. Söyleyemiyordum.
Aklımda tekrarlanıp, beni aptal yapan o cümle vardı sadece.
Hazır olduğunda birlikte olacak mıyız?
Bilmiyordum. Bir yanım evet diyordu, bir yanım ise sadece bir heves yapma diyordu.
Konuyu değiştirmekten başka bir çarem yoktu. "Uyusak mı?" diye mırıldandım. "Uykum var benim"
"Tamam" dedi bir adım geriye çekilir çekilmez gözlerini gözlerime sabitledi. Bedenim de ki bak
