ASMİN ÇELEBİ:
Urfa’da akşama kadar gezmiş, yorulmuştum. Bir çok yeni yer görmüştüm. Ezman’da hiç sıkılmadan gezdirmişti. Ama daha gitmediğimiz birkaç yer daha varmış Ezman söylemişti. Zamanımız kalmadığı için erteledik. Akşam olduğu için de konağa geri dönüyorduk.
Yavaş giden arabada uyku iyice bastırmıştı. Gözlerim kapandı kapanacaktı, zar zor direniyordum.
“Güzeldi, teşekkür ederim” diye mırıldandım, baş başa kalmaya ve vakit geçirmeye ihtiyacımız vardı, bunu da yapmıştık. Konakta kalmak beni boğuyordu çünkü, “Teşekkür etmene gerek yok, yapmam gereken şeyler bunlar” dediğinde gözlerimi kırpıştırıp masum masum baktım.
“Yarın akşama valiz hazırla haftasonuna başka yere gideceğiz” dedi. Evet hafta sonu gelmişti. Yarın cumaydı. “Cumartesi gitmeyecek miydik?” Diye bir soru yönelttim.
