ASMÎN DİRİJAN;
Haftasonu;
Rojgül’ün dün akşam kına gecesi olmuştu, şimdi ise hazırlanmış erkek tarafını bekliyordu. Birazdan buradan gelin çıkacak ve Urfa’ya gidecekti. Bizde onlarla Urfa’ya doğru yola çıkacaktık.
Konuşmak istesem de artık konuşacak bir şey kalmamıştı. Evleniyordu. Bu işin geri dönüşü yoktu.
Ya en başından Ezman’la konuşup istemiyorum diyecekti ya da şu an yaptığı gibi susup kaderine razı gelecekti.
Didar hanımın sesiyle o tarafa baktım. “Rojgül” diye adını bastırıp kolundan kendine doğru hafifçe çekti. Etrafta insanlar olduğu için pek bir şey yapamasa da yine de yerinde durmuyordu.
Kulağımı Didar hanıma verip dinledim.
“Düzelt şu yüzünü” diye uyarıp etrafa bakınca Didar hanımla göz göze geldik. O nefret bakışlarını bir süre üstümde gezdirip ayırdı.
“Karışm
