ASMİN ÇELEBİ;
“Ne” diyerek hayal kırıklığıyla karşım da oturan Ezman’a baktım. “Böyle mi düşünüyorsun” diye sordum. Ne olur ben yanlış anlamış olayım diye içimden geçirdim ama hiçte umduğum gibi olmadı.
“Öyle Asmin, ben ne duyduğumu biliyorum. Sen buraya hanımağa olmak için geldin. İstediğin de oluyor merak etme”
“Ezman…” diyebildim. Ağzımdan başka bir kelime çıkmıyordu. Bacaklarımın üzerinde artık duramıyordum kendimi zoraki tuttum.
“Asmin çık odadan” diyerek ayağı kalktı. Saniyeler içinde yanımdan geçip kapıyı açtı, “Hadi, işim var” dedi.
“Yanıldığını anlayacaksın”
“Ben ne dediğini gayet iyi duydum Asmin. Çık şu odadan artık. Gerçekten kalbini kırarım. Kendimi tutuyorum”
Bu tutmuş hali miydi?
Kalbimi daha ne kadar kırabilirdi ki. Bu kadar aydır beni tanıyamamıştı. Yüzüme
