DEVA;
"Evleneceğiz duydun mu beni Deva, evleneceğiz."
"Evlenmiyor-"
Lafımı kesen dudaklarla söyleyeceklerimi yuttum. Afallamış bir halde ellerim hava da kalmıştım. Yine ve yine donup kalmıştım.
Uzun uzun öptü, dili ağzımın içine kayınca beynimde şimşekler çakmışcasına hava da kalan ellerimi omuzlarına yerleştirip bir hışım kendimden ittim.
Boşluğuna gelen Cihad yalnızca bir adım geri atmıştı, dipdibeydik yine. Dudak dudağa olmamızdan iyidi. "Manyak mısın sen ya. Her bulduğun yerde öpüyorsun" Diye öfkeyle dişlerimi kenetledim.
Donup kaldığım için yararlanıyordu resmen benden. Kaç sene sonra böyle pat diye hayatıma dalmamış gibi birde köşe bucakta bulduğu yerde yapışıyordu dudaklarıma. Ben bu adamla ne yapacaktım.
Yana kıvrılan dudakları ile "manyağım evet."
Gözlerimi devirdim
