ZİŞAN ADAR;
Sanki damarlarımdaki kan çekilmişti. Kıpırdayamıyordum. Gözlerim Canpolat’ın bakışlarına çivilenmiş, boğazımda düğümlenen nefesimle öylece kalakalmıştım.
Bir anlık cesaretle titreyen elim kapı koluna uzandı. Tek kurtuluşum dışarı çıkmaktı. Kapıyı hızla aralayacağım sırada, korumanın iri eli kapının önünde belirdi ve kapıyı sertçe kapattı. Demirin tok sesi kulaklarımda patladı.
Nefesim kesildi. Gözlerim hızla Canpolat’a kaydı. Gözlerimin önünde, tek kaçış yolum da kapanmıştı. Dizlerim boşaldı, ellerim titredi. Çantamı sımsıkı kavradım ama ne fayda… güçsüzdüm, çaresizdim.
“Bırak… lütfen!” dedim, sesim çatallandı. Dudaklarım titriyordu, kelimeler boğazıma takılıyordu. Gözyaşlarım yanaklarıma doğru süzülmeye başladığında artık onları tutamıyordum. “Ben… ben sadece gitmek isted
