Beril gelinliğin içinde kusursuz görünürken Yavuz, onu aşkla seyretmekten kendini alıkoyamadı. Ona bakmak bile muhteşem hissettiriyordu. Sanki yıllarca onu izlemek ve bu güne gelmek için doğurmuştu annesi. Yavuz’a göre bu gece dinç kalmalıydılar. Çünkü sabah kolay olmayacaktı. Birlikte kenarda duran şezlonga oturdular.
“Bir kahve daha?” Yavuz bunu öyle tutkulu söyledi ki, Beril ondan gözlerini kaçırmak zorunda kaldı. Hatta cevabını yüzüne bakmadan verdi.
“Bu yeterli. Biraz yorgun hissediyorum. Uyusam iyi olacak. Bir kahve daha içersem bu mümkün olmayacak gibi duruyor.”
“Ne uyuması, bu gece seni uyutmayacağım.” Beril buna cevap vermedi ama içini tuhaf bir heyecan kapladı. Korku mu, tutku mu ya da her ikisi mi bilemedi.
Yavuz’un kalbinde olduğunu biliyordu. Her şeyi ile onun olmaya h
