24. BÖLÜM
Yavuz şezlongun başına geldiğinde önce Beril’i inceledi. En masum halleri uyuduğu zamanlardı. Onun karşısındaki tavırlarına inanamazken, kendisinin de bu tavırları görmezden gelmesine hayret ediyordu. Beril, onun karşısında hiç eğilmiyordu. Kendisine minnet eden insanlara öyle alışmıştı ki, Beril’in bu tavırları karşısında hayrete düşüyordu.
“Beril.”
Beril onu pek de duymuş görünmüyordu. Yavuz o yüzden bu kez biraz daha yüksek sesle “Beril!” diye seslendi. Beril bu kez de onu duymayınca, yukarı taşıyıp taşımamayı düşündü. Bu biraz uzun bir yol sayılırdı. Onu orada bırakarak hemen arkada duran kış bahçesine yöneldi. İçeri girip manzaraya karşı koymuş olduğu dinlenme koltuğunu yatar pozisyona getirdi. Tekrar Beril’in yanına giderek onu kucağına aldı. Tenine has kokusunu içine ç
