Günler birbiri ardını yorgunlukla kovalıyordu. Düğün meselesi beni bunaltmıştı. Çarşıdan, alış veriş merkezine oradan ise eve geçiyorduk. Artık yorulmuştum. Bir de Poyraz bey Afran'ı bir santim bile yanıma yaklaştırmıyordu. Onu çok özlemiştim.
Kokusunu, sarılışını, sesini, kısaca her şeyini özlemiştim. O yokken kendimi, öfkeli, üzgün, sıkıntılı bir kadın olarak görüyordum. Öyleydim de! Boşlukta gibiydim. Biz evlenmiştik ya! Bu bize haksızlıktı.
Doktorumla da görüşmüştüm. Onunla konuşmak bana iyi geliyordum. Kaybolduğum zaman ki gibi değildim. Unutkanlığım yoktu fakat hala karamsarlık yaşıyordum.
Afran'ın yanımda olmayışı beni daha çok karamsar yapıyordu. En azından o varken daha iyi hissediyordum kendimi. Böyle olduğu zamanlar kendimi kötü hissediyordum. Çok özlemiştim ya!
Tekrar bi
