Mavi Yılmaz
Afran'ın öfke kusan sesi konağın taş duvarlarına çarpıp kulaklarıma dokunduğunda yutkundum. Ben halasıyla kavga edebilirdim fakat onun kavga etmesini istemiyordum. Her ne olursa olsun o onun halasıydı. Bana ağza alınmayacak kelimeler etmiş olsa bile onunla benim aramda kalmalıydı. Afran'ın halasıyla benim yüzümden arasının bozulmasını istemiyordum.
Afran merdivenleri öfkeyle inerken Arife hanım bir adım geriye gitmişti. Madem işin sonunda korkuyordu neden o lafları ediyordu?
İnsanları anlamak güçtü.
"Karşında karım varken sözlerine dikkat et!" Afran öfke kusarken Arife hanımın gözleri dolmuştu. "Hanım ağan demiyorum, karım diyorum!"
"Afran tamam!" Sesim fısıltıdan farksız çıksa da Afran'a ulaşmıştı.
"Oğlum," Çiçek hanım tereddütle konuşsa da Afran ilgilenmedi.
"Büyüğü
