Yutkundum ve dudaklarımı araladım.
"Teşekkür ederim," dememin hemen ardından yaşlarım gözlerimden boca oldu. Afran yaşlarımı silerken ağlamama engel olamıyordum. Hepsine binlerce kez minnettardım ve bunu dile dökemeyecek kadar güçsüzdüm. Yüzüm Afran'ın göğsüne yaslandığında iç çekişlerim çoğaldı. Sanki her şeyi buraya akıtıp kuş gibi kalkacaktım. Omzumdaki tüm yükleri birer birer çekiyordu ve ben hiç olmadığım bir kadın oluyordum.
"Bu son göz yaşların," fısıldadı. "Bundan sonra tek duymak istediğim kahkahaların!"
Ben seni hak edecek ne yaptım?
Yaşlarımı hızla sildi ve ellerini yanaklarıma yerleştirdi. "Bu ilk imzan olmayacak, haberin olsun!" İması yüzümü güldürmüştü. Onunla evleneceğimden bahsediyordu. Umarım bu da olurdu ve ben dünyanın en mutlu kadını olurdum.
Kalemi tekrar parm
