Mavi Yılmaz
Araz ve Lokman kızları geçirirken bizde Afran ile beraber ikinci kata inmiştik. Ben odamın yolunu tutacağım zaman Afran'ın da beni takip etmesini tuhaf karşılamıştım.
"Sende mi geliyorsun?" diye sordum boş bulunup.
"İstemiyorsan gelmeyeyim," dediğinde utanmıştım. Tabi ki de Afran'ı her zaman yanı başımda istiyordum, hatta hiç yanımdan ayrılmasın hep yanı başımda olsun istiyordum ama bu evde hiç bir akşam benim yanımda kalmamıştı. Sadece bu sabah hastaneden döndüğümüzde yanımdaydı. Gece vakti benim odamda kalması yanlış anlaşılabilirdi.
"Benim için sorun yok ama," dedim ve duraksadım. Benim duraksamamla beraber o duraksadı ve mavilerini görmeme izin verdi. "Yani yanlış anlaşılabilir."
Güçlü elleri ellerime uzandığında heyecanlandım. Zaten Afran bana ne zaman dokunsa heyecan
