Bakışlarım kalabalığın döndüğü yere çevrildiğinde korkuyla geriledim. Mert'in babası yanında bir kaç adamla konağın kapısında Poyraz beye ölümcül bakışlarını yolluyordu.
Kalabalık grubun içinden kadınlar saklanırken erkeklerin hepsi Poyran bey ve Afran'ın arkasına geçmişlerdi. Biz daha güçlüydük ve daha kırılgandık. Değer verdiğimiz sürüsüyle insan vardı fakat karşımızdakilerin kendilerinden başka değer verdiği kimseleri yoktu. Bu sebeple onlar bir sıfır önde başlıyordu.
Mert'in baba Serdar, bir adım öne çıkıp, "Cemiyetiniz hayırlı olsun," diye bağırdı. Sesi vücudumu titretirken bakışları ruhumu savuruyordu. Afran'a zarar verebilecek olma düşüncesi beni mahvediyor, kalbimi korkuyla atmasına sebep oluyordu.
Arya koluma girip, "Odaya çıkalım," dediğinde ters bakışlarımı ona çevirdim.
"
