"Dediğim gibi artı olarak başka bir şey yapmanıza gerek yok." Diyen Ayşen Hanıma "teşekkür ederim..." Diye mırıldandım hâla gözümü alamadığım ultrason görüntüsüyle arada sırada kaçamak bakışlarımla bakıyordum.
"Ne demek bir daha ki ay görüşürüz o zaman. Hem kalp atışlarını da o haftalarda duyarız" diyerek elinde yazdığı reçeteyi uzattı. Pamir Ayşen Hanımdan uzanıp alarak "her şey için sağ olun" dedi. Demek bir ay sonra bebeğimin kalp atışlarını da duyacaktım. Heyecandan elim ayağım titredi.
Ben anne oluyordum. Bu gerçekti. Hele elimde ki görüntüsü mini minnacıkdı. Şimdi bu kadar minikse, Doğunca nasıl dokunacaktım. Ben ona tam anlamıyla yetecek miydim? Aklımda tonlarca soruyu cevapsız bırakıp ayağı kalkan Pamir'e ayak uydurup bende oturduğum koltuktan hemen kalktım. Bu düşüncelerimi bi
