Kan çanağı olan gözleriyle "Ne demek BOŞANALIM." Diye son kelimenin üzerine bastı.
Hissiz bir şekilde "Evet boşanalım." Diye sürdürdüm. Ne kadar daha yara alacaktım ben, daha ne kadar üzülüp ağlayacaktım. Ne kadar laf yiyip, azar işitecektim.
Ailem bunları öğrense, duysa ne yapacaklarını tahmin bile edemiyordum. Yer yerinden oynardı. Hele abim, abim asla Pamir'i affetmezdi. Ona güvenmişti, birbirimizi sevdiğimizi, birbirimize değer verdiğimizi düşünerek bu evliliğe onay vermişti. Şimdi ne olmuştu hiçte işler dışarda gözüktüğü gibi devam etmiyordu.
Ailesi bir taraftan, töre bir taraftan üstümüze geliyorlardı. Pamir bunlara bu şekilde susup karşılık vermediği müddetçe ben bu evliliğe daha fazla devam edemezdim. Yapamazdım kendime bunu.
Neşe dolu, umut dolu Eda bir anda dert sahibi bir i
