Yemek bana bakıyordu ben yemeğe açtım ama Pamir gelmeden bir şey yiyecek durum da değildim.
Çalan telefonum ile hızla sehpanın üzerinden uzanıp aldım ama hayal kırıklığına uğradım. Pamir arıyor zannetmiştim. Fakat Annem di.
Sonlara doğru kapanacaktı ki cevapladım "efendim anne?"
"Kızım? Müsait misin?"
"Evet anne." Dedim dikeldiğim yere tekrar yaslanarak. Aklım fikrim yalnızca Pamir'deydi. Annem uzatmasa bari.
"Akşama yedi sekiz gibi geliriz diyorum. Sen o saate kadar hazırlar mısın? Gelip yardım edeyim mi?"
Ah! Aptal kafam bu akşam davet etmiştim bizimkileri nasıl unutmuşum. Dudaklarımı ısırıp içimden kendime küfürlerimi sıraladım. "Hımm. Hazırlarım anne gerek yok. Siz gelin yeter" dedim. Sipariş verecektim yapacak bir şey yoktu. Şu an gelmesini istemiyordum çünkü. Zaten kalkıp
