"Anne ben çıkıyorum..." derken çantamı alıp telefonumu pantolonumun cebine sıkıştırdım, "tamam Alev'e de selam söyle..." diyen annemi onaylayıp evden çıktım.
Bir haftadır annem de kalıyordum, hiç bir şekilde sesini çıkarmayan Pamir ise beni daha çok sona getirmişti artık. Demek ki o da içten içe bu sonu istiyordu. Çünkü başka bir açıklama yoktu. Ben elimden gelenin fazlasını vermiştim, sevgimi de, aşkımı da her gün göstermiştim. Daha fazla yapabileceğim bir şey yoktu maalesef.
Çağırdığım taksiye binip abimlerin adresini verdim, yola çıktığımız da geriye yaslanıp dümdüz yolu seyre daldım.
Düşündüm, durdum. Ama bir işin içinden çıkamadım. Ben ona boşanma kağıdını göndermiştim ama ondan da bir ses seda gelmemişti. İmzalayıp direkt avukata mi göndermişti. İçim sıkıntıyla doldu, yolun son
