"Abi bende gelmek zorunda mıyım?" Diye mızmızlandım. O davete gitmek istemiyordum çünkü yine sevdiğim adamın gözüne kardeşi olarak görülecektim. Bu canımı çok ama çok acıtıyordu. Ben sevgi kelimesindende öte şeyler hissediyordum Pamir'e karşı, ben ona aşıktım, ben ona sevdalıyım.
Kelimeler kifayetsiz diyordum ya aynen öyleydi, onu görünce sıkışıp kalıyordum. Elim ayağım birbirine giriyor, ne yapacağımı şaşırıyordum. Ne zaman söylerdim bilmiyordum ama ben onu artık kalbimde tek başıma taşımak istemiyordum. En azından bilsin istiyordum.
"Ailecek orada olacağız kızım, sensiz olmaz..." Diyerek abime fırsat tanımadan annem atladı ve "Hadi odana çık, ben senin için bir kaç elbise ayarladım. Hangisi hoşuna gidiyorsa onu giyinirsin" diyerek bana üst katı işaret etti. Abim ise tamamen Kağan ile
