Eve geldiğinde her yanı karanlık gören Altan Asmin'in gittiğine neredeyse emin olduğu için kapıyı açtığında karşısına çıkmasını beklemiyordu. Asmin'in yere düşmesi kaçınılmaz bir son olmak üzereyken Altan çevik bir hareketle onu belinden sıkıca kavradı ve düşmesini engelledi. Asmin şimdi Altan'ın kolları arasında sessizce duruyordu, onu öyle özlemişti ki bu an hiç bitsin istemiyordu. Karanlık gecede duydukları tek ses ikisinin de nefes alıp verişleriydi.
Altan ona bu kadar yakınken hissettiği tüm duyguların altüst olduğuna emindi. Belini sıkıca kavrayan elini gevşetti. Hayal kırıklığına uğrayan Asmin, onun kendisini bırakmasıyla bir adım gerilediği anda Altan içindeki tüm her şeyi bir tarafa atarak biraz evvel bıraktığı belinden sıkıca kavrayıp onu sertçe kendine çekti. Diğer eliyle de na
