Adopted By A Billionaire (SPG)

Gael "What makes you think that I let you go that easy?" mataray na tanong sa akin ni Helena. Bagting na bagting ang panga niya habang sinasabi iyon sa akin. Kung hindi nga lang siguro madaming tao ngayon dito sa restaurant, baka kanina pa s'ya nagwala sa galit. Sasagutin ko na sana s'ya ng maagaw ang aking pansin ng isang bata, no, hindi na pala bata, mas tamang sabihin na isang dalagita. Siguro nasa edad sampo o labing dalawa. Nakatingin s'ya rito sa loob ng restaurant at parang takam na takam sa mga kumakain. "Sagutin mo ako, 'wag kang bastos!" sabi ni Helena, sabay hampas sa lamesa dahilan para mabawi n'ya ang aking pansin mula sa batang tinitingnan ko. "Alam mo, ki pumayag ka o hindi, tapos na tayo. So, na sa'yo na ang desisyon kung gusto mong humabol nang humabol sa akin na parang aso," sabi ko sa kanya na walang emosyon bago humigop ng kape. Kuyom ang palad niya na nakatingin sa akin ng masama habang nangingilid ang luha sa mga mata. Hindi ko alam kung 'ying luha n'ya na namumuo sa mga mata niya ay dahil sa galit o sa sakit ng sinabi ko sa kanya pero kahit alin man doon, wala naman akong pakialam talaga. Hindi ako makokonsensya ng dahil sa kanya. Una pa lang naman sinabi ko na sa kanya na hindi ako seryoso. I just want to fuck her, that's all. At kapag sawa na ako walang habulan dahil kahit anong mangyari hindi ako mag-i-stay sa kanya. Napahawak ako sa aking pisngi ng sampalin niya ako ng malakas. Nagtingin tuloy sa amin, sa akin ang iba pang kumakain dito sa restaurant at pati na rin ang batang nasa labas at nagmamasid. Nagtagis ang mga bagang ko dahil sa ginawa n'ya. Anong karapatan niyang pagbuhatan ako ng kamay na akala mo isa s'yang biktima? Tumayo ako at hiniklat ang kanyang braso. Nanggigigil ako talaga. At kung hindi lang masamang manakit ng babae baka kanina pa s'ya nakalagpak sa sahig. "Ano bang problema mo?" madiing tanong ko kasabay ng pagdiin ng mga kamay ko sa kanyang braso. "Bitiwan mo ako! Ano ba? Nasasaktan ako!" sigaw na niya at pilit kumakawala sa pagkakahawak ko. "Nagtatanong ka pa? Ikaw ang problema ko!" Anak naman ng tinapa! Na iiskandalo na ako. "Wala akong kasalanan sa'yo!" sabi ko. "Wala?" sabi niya sabay tawa ng mapakla. Naalis n'ya na ang kamay ko na nakahawak sa braso niya kanina. "Wala ba? Wala lang ba sa'yo na pagkatapos mo akong pagsawaan iiwanan mo na lang ako na parang basahan?!" Natawa ako ng mapanuya sa kanya. Bakit ba masyado s'yang pa-victim? Ang ingay niya masyado. Nakakarindi! Busalan ko kaya s'ya ng titi ko? Nah! Huwag na at baka lalo lang akong hindi makawala sa kanya kapag natikman na naman niya ang malaki at mahaba kong kargada. "Oh come on, Helena! Huwag kang umarte na parang isa kang biktima dahil hindi. Una pa lang nilinaw ko na sa'yo lahat. Hindi ako seryoso, iyot lang ang habol ko sa'yo!" sabi ko. Iba-iba ang reaksyon ng mga taong narinig ang sinabi ko. May napatakip ng bibig at may natawa. Galit na galit na iniangat niya ang kanyang kamay para sampalin ako pero maagap ko iyong napigilan. Panay ang piksi niya sa pagkakahawak bago iyong isang kamay naman ang aktong isasampal sa akin pero muli ko iyong naagapan. Hinding-hindi na ako magpapasampal sa kanya. Tama na ang isang beses na natsambahan niya ako kanina. "Hayop ka talaga! Napakasama mong tao!" sigaw niya. "Tumigil ka na, pwede?" gigil na sabi ko. "Nakalimutan mo na yata na ako na sinasabi mong masama ay niluhuran mo ng madaming beses, kaya please lang tumigil ka na. Ipatikim mo naman ako sa iba, para masarapan din sila kagaya mo." "Hayop!" sigaw niya sabay tuhod sa pagitan ng aking mga hita. Napaluhod ako sa sahig dahil sa sakit ng ginawa n'ya. Ang sarap niyang sakalin! Balak pa yata n'yang alisan ako ng kaligayahan. "You deserve it! Sana maging impotent ka na para wala ng babae na masaktan kagaya ko!" sabi niya bago ako nilayasan. Napuno ng bulungan sa loob ng restaurant habang nakatingin sila sa akin. "Mind your own business, people!" sigaw ko bago dahan-dahan na tumayo para maupo sa inuupuan ko kanina. Bwiset! Bakit naman kasi pumayag-payag pa akong makipagkita sa babaeng iyon dito? Ito tuloy ang napala ko. Napahiya na nga ako at ang masama pa muntik pang masalanta si junior ko. Napatingin ako sa labas ng restaurant. Nandoon pa rin yung bata kanina at nakatingin pa rin siya sa akin. Hindi ko alam kung anong sumanib sa akin dahil nginitian ko ang batang iyon na gumanti rin naman ng ngiti sa akin. "Waiter," Agad naman lumapit ang waiter na tinawag ko. His name is Leo, 'yun ang basa ko sa name tag na nakadikit sa uniform niya. "Yes, sir?" tanong niya, "Magbi-bill out na po ba kayo?" "Hindi pa. May ipapakisuyo sana ako sa'yo," sabi ko at itinuro ang bata sa labas ng restaurant. "P'wede mo ba s'yang papasukin dito? Don't worry, ako ang magbabayad ng lahat ng kakainin niya." "Sige po, sir. Wait lang po at pupuntahan ko," sagot niya. Nakasunod ako ng tingin sa waiter sa paglabas niya hanggang sa paglapit sa batang itinuro ko. Kinausap niya 'yung bata bago ako itinuro. Marahil sinasabi niya sa bata na ako ang nagpapapasok sa kanya sa loob. "Sir," tawag ni Leo, sa akin pagdating nila sa harapan ko. "Thank you," tugon ko sa kanya bago binalingan ang bata na wagas makatingin sa akin. "Hello little girl," bati ko sa bata na nakangiti. Weird dahil ang gaan ng loob ko sa kanya. "Come on, have a seat and join me." "Thank you po," sagot niya at naupo sa inuupuan kanina ni Helena. Inabutan s'ya ni Leo, ng menu. "Order ka ng kahit anong gusto mong kainin d'yan, libre ko," sabi ko. "Talaga po?" tanong niya na may malawak na ngiti sa akin. "Yes. Talagang-talaga," sagot ko na nakangiti rin habang pinagmamasdan s'ya. Maganda ang batang ito. Maputi at makinis. Hindi s'ya halatang gusgusin dahil kung bibihisan mo at lilinisan ay mapapagkamalan mong anak mayaman. Nag-umpisa na s'yang tumingin sa menu at kada may makikitang gusto ay agad niyang itinuturo kay Leo. "Iyon lang ba? Baka may gusto ka pang idagdag, 'wag kang mahihiya." sabi ko nang iabot n'ya na ulit kay Leo ang menu. "Okay na po 'yun, sobrang dami na nga po nu'n," sagot niya. "Okay," sagot ko, "Kapag hindi mo na lang naubos, ipapabalot na lang natin para may pasalubong ka sa in'yo pag-uwi mo. Saan ka ba nakatira?" Naglumikot ang mga mata niya na parang biglang nailang sa tanong ko. "Okay lang naman kung ayaw mong sabihin," sabi ko. "Wala na po akong tinitirahan. Palaboy-laboy lang po ako, kung saan abutin ng dilim 'yun na po ang magsisilbing bahay sa akin," sagot niya. Nakaramdam ako ng awa para sa kanya. "Nasaan ang mga magulang mo?" tanong ko. "Ulila na po ako, sir. Namatay po sila sa isang aksidente kaya po mag-isa na lang ako sa buhay," sagot niya. Naputol ang usapan namin sa pagdating ni Leo, dala ang mga in-order ng bata. Hindi ko pa nga pala alam ang pangalan niya. Iniligay ni Leo sa ibabaw ng lamesa ang sangkaterbang pagkain. Hindi ko alam kung kaya niya ba iyong ubuhin sa sobrang dami. P'wede na iyong pagkain ng isang pamilyang may sampong miyembro. "Sige na, kain ka na," sabi ko, "Ano nga palang pangalan mo?" "Miel po, Miel Robles, sir." Magandang pangalan, sabi ko sa loob-loob ko at hindi lang basta maganda dahil katunog pa ng pangalan ko. "I'm Gael, Gael Kennard," nakangiti na sagot ko, "Magkatunog ang pangalan natin, 'di ba?" "Oo nga po," sagot niya. Kumakain na s'ya ngayon. Halos sunod-sunod ang pagsubo niya na tila gutom na gutom at ilang araw ng hindi kumakain. Tinawag ko si Leo, para um-order ng inumin dahil nakalimutan yata niyang mag-order kanina. Sa sobrang gana niyang kumain hindi na ako magugulat kung bigla na lang s'yang mabulunan. "Sir?" "Give her a extra large fresh orange juice and one pitcher of cold water," sabi ko. "Right away, sir," sagot ni Leo, at agad na umalis para kunin ang dagdag na order ko. "Inom ka muna," natatawa na sabi ko pagkalapag ni Leo, ng mga inumin sa table namin. Nagsalin ako sa isang baso ng malamig na tubig at inabot iyon sa kanya. "T-thank y-you po," nauutal pa na sabi niya dahil sa dami ng laman ng bibig. Mabilis n'yang na ininom ang tubig na akala mo uhaw na uhaw. "Welcome. Sige, kain ka lang ng kain," sabi ko. Pinanuod ko s'ya habang kumakain and I find myself always smiling. Ang cute n'ya kasi. "Sobrang busog ko po,"sabi niya sabay himas sa kanyang tiyan. Tapos na yata s'yang kumain dahil inubos n'ya na ang juice at maging ang malamig na tubig. "Tapos ka na?" tanong ko. "Opo. Maraming-maraming salamat po, sir Gael," sabi niya. Ngayon na busog na s'ya mas maaliwalas na ang itsura n'ya kumpara kanina na maputla. Tumango ako sa kanya bago ko tinawag si Leo. "Pakibalot tapos pakikuha na rin ako ng bill namin," sabi ko. Agad naman tumalima si Leo. Kinuha niya sa table namin ang mga tirang pagkain ni Miel, para balutin. Mga sampong minuto lang siguro ang hinintay namin bago makabalik si Leo, sa table namin dala ang mga pagkain na ipinabalot ko. "Eto na po ang mga pagkainnsir, ito rin po ang bill ninyo," sabi ni Leo. Tiningnan ko ang resibo ng bill namin. Medyo malaki rin iyon dahil umabot din ng fifteen thousand. Ayos lang naman iyon sa akin, infact, sa hindi ko alam na dahilan ay masaya ako ngayon. Inabutan ko si Leo ng pera. Pinasobrahan ko iyong ng limang daang piso para sa tip niya kaya ang laki ng ngiti niya sa akin. "Thank you po sir, sa uulitin," sabi niya. Tango lang ang tugon ko sa kanya. Sabay kaming naglakad ni Miel, palabas ng restaurant. "So, paano? Aalis na ako, ingat ka. Huwag kang magpapagabi sa daan, delikado, babae ka pa naman," paalala ko sa kanya. Hindi naman kasi porke't madami akong pinaiiyak na babae ay ayos lang sa akin ang mga ginagawa ng mga walanghiyang lalaki na nagsasamantala sa mga babae. "Ingat po kayo, salamat po ulit," sabi niya. Kumaway s'ya sa akin habang naglalakad palayo. I wave back na napaka-unsuall sa akin. Hindi naman kasi ako friendly na tao lalo na sa mga bata pero ewan ko ba at ibang-iba ang dating n'ya sa akin. Nakasunod ang tingin ko sa kanya kaya kahit malayo na s'ya at halos bahagya ko na lang s'yang natatanaw ay kita ko pa rin ang pagharang sa kanya ng ilang kabataang lalaki. Sapilitang inagaw ng mga iyon ang dala ni Miel, na supot ng pagkain. Akala ko pagkatapos nilang kunin ang dala ni Miel, ay aalis na ang mga iyon pero hindi dahil pilit nilang hinihila ito para sumama sa kanila. Mabilis akong sumakay sa loob ng aking kotse at pinaandar iyon para puntahan si Miel, at iligtas. Iniharang ko sa daraanan nila ang aking kotse at mabilis na lumabas mula sa loob. "Saan n'yo s'ya dadalahin?" tanong ko sa mga lalaking mukhang napariwara na sa buhay bago sumulyap kay Miel, na hawak-hawak nila ng mahigpit sa braso. Kitang-kita ang takot sa mukha niya. "Wala kang pakialam!" maangas na sagot ng isang lalaki na sa tingin ko ay pinaka-leader nila. "At kung ayaw mong masaktan, umalis ka na at 'wag makialam." "Kayo ang masasaktan kapag hindi n'yo binitiwan ang batang 'yan," sabi ko bago itinaas ng bahagya ang suot kong t-shirt, para ipakita sa kanila ang baril ko sa tagiliran. Kita ko ang pagdaan ng takot sa mga mata nila at ang biglang pamumutla ng iba bago mabilis na nagsitakbuhan. Naiwan 'yung leader na humahawak kay Miel. "Bitiwan mo na. Iniwan ka na ng mga kasama mo kaya mas mdali sa akin na itumba ka," pananakot ko sa kanya. Noong una ay parang nag-aalangan pa s'yang bitawan si Miel, pero kalaunan naman ay binitawan din niya ito patulak sa akin sabay mabilis na tumakbo. "Ayos ka lang?" tanong ko nang maagap ko s'yang nasalo sa pagtulak sa kanya. "Opo. Salamat po sa inyo," aniya na naiiyak. Sobrang natakot yata s'ya talaga. Niyakap ko s'ya. "Sshhh... Tahan na. Ligtas ka na, wala na sila at hindi ka na nila masasaktan." "Baka po balikan nila ako," umiiyak na sabi niya. Hinaplos ko ang kanyang likuran para aluin s'ya. "Hindi ka nila mababalikan dahil sa akin ka na titira mula ngayon." Kumalas s'ya sa pagkakayakap ko. "Po? Ano pong ibig n'yong sabihin?" "Ibig kong sabihin, mula sa araw na ito sa bahay ko na ikaw titira. Ako na ang tatayong guardian mo. In short, aampunin na kita," nakangiti na sagot ko sa kanya. Mabilis niya akong niyakap ng mahigpit. "Salamat po!"