CHAPTER 29
Kinabukasan, pagkabukas ng gate namin ng helper sa bahay, nakita ko agad ang papa ko na nakatayo sa malapit sa pinto para salubungin ako. Abot sa mata ang ngiti n'ya sa labi. Ang mga ngiting laging nagpapaalala sa akin kung gaano niya ako kamahal. Mapaka-swerte ko dahil mapagmahal ang aking pamilya. Well, nag iisa lang naman ako--unica hija.
“Hi, pa.” Mabilis akong bumaba sa sasakyan ko at hinapit ko agad ang kanyang katawan para sa mahigpit na yakap. Binigyan ko rin siya ng halik sa magkabilang pisngi, sabik ako sa amoy nya na nakalakihan ko na. Tangy na may kasamang lemon, mabango din si papa, kahit amoy pawis.
Oh I miss him, so much. Dalawang linggo na din kasi akong hindi nakabisita sa kanila.
Tatawa-tawa siya ng sinabing, “Iba na kasi ang malapit ng ikasal, sobrang busy
