Race's tried to get my hand back. Umiwas ako, hindi pa rin natatanggal ang tingin sa nangyayari sa aking harapan.
I bite my lip to control my emotions; to control myself from crying. Hindi ko inaasahan na magiging ganito ang buhay ko. Kung akala kong masyado nang madrama noon, mas malala pa ngayon.
Lumingon ako sa paligid at ilang beses na kumurap. Walang media, pero ang mga taong narito ay sapat na para kumalat ang isyung ito sa lahat.
"I'm not expecting this!" baritonong boses mula sa likuran ko.
Now that he's more closer to me, I can see him clearly. I can recognize him very well that it hurts. Tito Klaussus looks at me in sympathy. I guess I really need that right now, but not from people who's here. Hindi ko kailangan ng awa ng kahit na sinong taong narito.
Taas noo akong lumapit
