Owning Lana

Sa bawat indak ng musika ay napapasabay ang aking bewang, sa bawat kantang nakaka-akit ay mas gumigiling ang aking katawan. Ito ang naging buhay ko, simula maiwan ako ng isang lalaking nangako sa akin na hindi ako iiwan. Halos makalimutan ko na s'ya. Binaon ko s'ya sa limot kasama ang nararamdaman ko. Ayoko nang maalala pa ang tulad n'yang walang paninindigan. Kailangan pag nangako ka ay dapat mo 'tong tuparin. Hindi pag nakangako ka ay hanggang salita ka na lang. Ate Sakenah and Kuya Lander left, tumira sila sa US kasama ang kanilang anak. After what happened to them, they decided to have vacation. I am happy for them. Hindi biro ang pinagdaanan nila sa buhay. The man who obsessed to Ate Sakenah, eto pa ang tumulong para lang maikasal ang dalawa. Binigyan pa nang isang isla. Sa ilang taon, aaminin ko. Sa bawat araw at gabi hindi s'ya nawala sa isip ko. Kahit anong gawin ko hindi ko makalimutan ang pang-iiwan n'ya sa akin. Ang mga sakit na binigay n'ya, ang mga pangakong tinapon na lang bigla. I thought he was just my puppy love, but i was wrong. When i was six years old when Kuya Tian and me became close. He's sweet and spoiled me so much. I love him for being my brother... until i fell. Kakaiba ang nararamdaman ko sa bawat araw na kasama ko s'ya. I was just innocent kid who wants everything. I was just nine years when i realized i want him by my side. Ayokong nawawala s'ya sa tabi ko. Ayokong may nakakasama s'yang babae. Nagagalit ako kapag meron at hindi ko aakalain na iba na pala talaga ang nararamdaman ko dito. And When i was thirteen, he left me. Iniwan n'ya ako kahit ilang beses ako nagmakaawa sa kan'ya. Iniwan n'ya ako at hindi man n'ya iniisip ang nararamdaman ko I know i was too young for that love. Pero anong magagawa ko? Nabaliw ako sa kan'ya. Baliw na baliw ako sa kan'ya at iniwan ako. Wag na s'ya sana bumalik. I am too young for heartbreak. I am too young for love, really? That was he said to me when i talked to him years ago. Hindi na ako bata at ipapakita ko sa kan'ya 'yun. Ilang beses ko sinabi na mahal na mahal ko s'ya pero 'yun lang sinabi n'ya sa akin? I can wait! Hindi ba s'ya makapaghintay kaya pinili na lang n'ya umalis? Too young, huh? When i was fifteen i had fling. Hindi iniisip ang iisipin ng mga tao sa akin. Gusto ko makalimutan ang lahat. Gusto ko s'ya ibaon. Kung pwede nga lang na sana mawala s'ya sa isip ko na tuluyan. Na makalimutan ko na s'ya nang tuluyan para hindi ako nahihirapan ng ganito. He was my first kiss. I was just fucking kid who loves him damn much. We slept together, masyado n'ya ko ini-spoiled. Baby na baby ang dating ko sa kan'ya. I let him to do that dahil masaya ako sa kan'ya at sa mga ginagawa n'ya sa akin. Pero iniwan n'ya lang ako pagkatapos n'ya sa akin iparamdam ang mga bagay na 'yun? Fuck him! I hate him damn much! "Wanna laid tonight?" mabilis ako humarap sa lalaking kasayaw ko. He's handsome, kilala ko 'to ha. School mates, i think? At wala akong balak na kilalanin pa s'ya. Well, months a go, Tian came back. And we act civil, ganon naman dapat. We are here in Club A, after party ng grad ball namin. Syempre, lahat kami legal kaya nag sasaya na. Finally, natapos kami. Another journey again. "No thanks." i smiled sweetly. Pinatakan ako nito ng halik na agad kong ginantihan. I know him. He's a varsity player in our University. Let's say, MVP. Some girls are drooling over him. Hindi ako sabik sa gwapo, sa mga pinsan, kapatid at kinakapatid ko pa lang. Madami ng gwapo. At yung lalaki sa harapan ko ngayon ay pasok na pasok don'n. Maraming nagsasabi na swerte daw ako dahil nakakasama ko ang mga 'to. Hindi ko naman daw kamag-anak ang iba bakit hindi ko daw patulan. Gusto ko lang tawanan ang mga sinasabi nila sa akin. "Then, when?" he asked, huskily. I am not really interested. Bakit ba karamihan sa lalaki gusto lang ikama ang babae? Bakit ba gano'n sila? After one night? Hindi na kilala kinabukasan. Huminto ako sa pag sasayaw. "I am tired." mabilis ako tumalikod don at pumunta sa sofa kung nasaan ang mga kaibigan ko. Yes, kaibigan. They are not fake, dahil nand'yan sila sa akin pag may sumusugod na babae dahil daw inaagawan ko ng boyfriend. Hindi ako marunong mang - agaw, kasalanan ko bang lapitin ako ng lalaki? Kasalanan ko bang lumalapit sa akin mga boyfriend nila? Hindi ko kasalanan kung mas maganda ako sa kanila dahil ako? Wala talaga akong pakielam sa mga boyfriend nila na hindi naman gwapo. Masaya ako sa mga kaibigan ko na 'to. Hindi ko alam na meron din pa lang tulad nila. Ate Rhaine told me that stay away with them dahil baka fame lang ang habol nila sa akin. Hindi naman ako tanga, hindi ako mabilis ma-attached sa kaibigan. "Iniwan mo yung MVP sa dancefloor?" mukang gulat sila sa ginawa ko. Umupo ako sa tabi nila at saka kumuha ng maiinom. Agad kong nilagok 'yun at saka sumagot sa kanila. "I am not inrested with him." i replied. Girls giggle when someone walk towards me. The MVP again, i guess? Tinaasan ko ito ng kilay but he just smiled sweetly. Hindi ako ang babaeng pang-one night stand. Hindi din ako ang babaeng kayang daling kung saan saan. I have a body guard, nakapalibot pero hindi ko makikita. I am not stupid, alam kong bantay sarado ako. That's why they let me to enjoy my life. Simula noong iniwan ako ni Tian, naging ganito na ako. Kung kani-kaninong nakikipaghalikan para makalimot. Kung sino-sino ang nagiging boyfriend para lang mawala s'ya sa isip ko. TWO "Lana..." i sighed. When i looked at bar counter, my heart pounding fast. Hindi ko maiwasan mainis dahil nararamdaman ko na naman 'to. He was looking at me while drinking his whiskey. Bakit ba s'ya nandito? Sinusundan n'ya ba ako? Hindi s'ya dapat nandito. Nakakairita! Pero hindi n'ya pwedeng makitang naiinis ako o naiirita. Baka isipin n'ya na may nararamdaman pa ako sa kan'ya. "Come on, Lana!" tumingin ako kay Airel. Actually, she's my best friend, my supportive best friend. S'ya lang nakakaalam ng mga sikreto ko, kahit ang kay Tian. Hindi ko sinabi kahit kanino ang tungkol kay Tian. Kahit isa, wala. Except her. "Don't be kj! Dance with him!" Annabelle giggled. "I am kinda tired, maybe later." Annabelle pouted. Sila lang dalawa ang kaibigan ko. They are both from middle class family also an scholar in Star University. I met them when Tito Saimon called all mama's scholar. I was there to assist all of them, at saktong ka-batch ko sila pero hindi kami magkakaklase. Airel took a business course, while Annabelle is Eduction and me is fashion designer. I am planning to leave next next month for my training in London. "Bro!" may lumapit sa table namin at nakipag-apir sa lalaking kaharap ko. "Oh! New flavor!" the man winked at MVP. New flavor, huh? I hope he knows me not by my name. I smirked. Ako ang naghahanap ng iba't ibang flavor pero kahit isang beses walang nakakatikim sa akin. Hindi ko hahayaan na may makatikim sa akin. "Gago!" nagtawanan sila. "Hindi ka ata n'ya kilala?" Airel whispered. Napangiti ako sa bulong ni Airel sa akin. I took my glass and sipped. "I don't think so." Nag tanguan kaming tatlo. We left there and didn't mind those men. Sa gitna ng dance floor agad kami at nagsimulang sumayaw. Wala akong pakielam sa kanila dahil hindi ako uhaw sa lalaki. Kahit gwapo ka pa o ano? Wala akong pakielam. Hindi ko kailangan ng gwapo sa buhay ko, ang kailangan ko ay 'yung taong kayang tuparin ang mga pangakong pinangako hindi 'yung mangangako ay biglang mang-iiwan. Magkakatapat kami nila Airel and Annabelle. Pareho kaming nakangiting tatlo habang nag-i-sway ang aming mga balakang, sinasabay sa musika sa loob ng Club. Alam kong after nito ay magkakaroon na kaming sari- sariling buhay. Hanggang dito na lang kami at madalang na lang magkikita. "I will apply in Funtabella's company!" masayang balita ni Airel. "I will help you?" umiling 'to. "I can do this! Don't worry!" Airel jumped. See? Hindi lahat ng tao manggagamit. Hindi lahat ng tao fame ang habol sayo. Somes people are kind like these two! I love these both! Hindi nila kailangan ng tulong ko dahil kaya nila ang kanilang mga sarili. Masaya na ako doon, masaya na ako kahit sabihin ng hindi na hindi pantay ang estado? Wala akong pakielam. Hindi ang estado nasusukat para magkaroon ng kaibigan. Like my Mama's said. Maya maya ay may nararamdaman na kong sumasayaw sa likod ko. Sinabayan ko 'to pero may kakaiba. May kuryente akong naramdaman ng humawak ito sa balakang ko. Kakaiba, bumibilis tibok ng puso ko habang patuloy kong sinasabayan ang paggiling nito. Hindi ko alam bakit nagugustuhan ko ang hawak nito sa likod ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Sino 'to? When i looked Airel, she was shocked. Kaya mabilis kong nilingon ang lalake! Shit lang! My heart knows him very well! "Kuya Tian!" sigaw ko sa kanya. Gulat na gulat akong nakatingin sa kan'ya habang s'ya ay mainit ang titig sa akin. Ang bilis ng tibok ng puso ko at sobrang naiinis ako! I don't like calling him 'Tian'. He's older than me. I should respect him. Tama, 'yun dapat. Hindi na dapat mo s'ya tawagin na s'ya. Iba na ang lahat. Tumitig s'ya sa akin at huminto sa pagsayaw. He hold my waist and pulled me. Lumayo agad ako dahil nagwawala ang puso ko! Naiinis ako! Bakit ba s'ya nandito? Hindi pa rin kumakalma ang nararamdaman ko. Nag-iinit pa rin ang katawan ko. Bakit ganito pakiramdam ko? Bakit nararamdaman ko pa rin 'to. After those years! "Lana who is he?" Annabelle asked. Tumingin ako sa kan'ya. "H-He's nothing! Let's go?" Aya ko sa kanila. Hindi ko dapat s'ya ipakilala pa. Wala na s'ya sa akin at kailangan ko s'ya iwasan. Isang sulyap ang binigay ko kay Tian at umiling para iparating sa kanya na ayaw n'ya sa ginagawa ko. Lumabas na kami ng Club A. Binisita ko ang cellphone ko, it's already one in the morning. "Ang aga pa!" naiinis na sabi ni Annabelle. "And who's that man! He's freaking hot, Lana! What the fuck!" umiling ako dito. Hindi mawala si Tian sa isip ko. Lalo na ngayon na nagkalapit na naman kaming dalawa. "He's the ex." Airel replied her. "Or should i say first love?" i rolled my eyes. First love my ass. Mukang gulat si Annabelle dahil s'ya lang naman ang walang alam. Pero agad din 'to nakabawi at saka tinignan ako na mukang hindi makapaniwala. Alam kong mang-aasar pa 'to. "So affected, huh? Mahal pa?" Annabelle teased me. Airel laughed because of that. Umasta ako na hindi apektado kaya ngumiti ako sa kanila. "No. I just don't have a time for him. And i have work for tomorrow, you know? I am handling LM agency. Baka pagalitan na naman ako ng mga kapatid ko." pagpapalusot ko na mukang naniwala naman sila. Half lie and half truth. I want to go home. I don't want to see him, i don't want him to be near me. Wala s'yang maganda magagawa sa akin. THREE Hinintay ko hanggang makahanap na sila ng taxi. Hinalikan nila ang pisnge ko para mag-paalam. Sumakay na sila ng taxi. Ako naman ay pumunta na sa kotse ko. Kinuha ko ang susi sa bag ko at pinindot 'yun. Umilaw ang sasakyan ko. I sighed heavily. Bigla na lang ako nawalan ng gana dahil doon. Napahawak ako sa dibdib ko dahil bahagyang kumikirot 'to. Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse ko pero may biglang tumulak nito. I saw the MVP man with another man. They are both smiling. May lumabas agad na body guard at kinaladkad sila palayo sa akin. Gulat na gulat pa sila. Hindi na ko nakakaramdam ng kaba sa mga ganoon. Dahil alam kong may dadating. Alam kong nakapaligid sila sa akin para lang hindi ako masaktan. Si Daddy pa ba? Eh mahal na mahal ako non. Kawawa lang ang magtatangka sa akin na masaktan ako. "Mukang sanay na sanay ka na sa mga ganon ha?" bahagya pa ako nagulat dahil sa narinig ko ang boses nito. Ayan na naman ang puso ko. "So?" humarap ako sa kanya. Nakasandal s'ya ngayon sa katabing kotse ko. Nakatitig s'ya sa akin at hinihintay pa yata ang maaring sasabihin ko. "So? Hindi ka 'man kinabahan?" "Why would i? I have a bodyguards, Tian." walang galang na sagot ko. "I think, you left your respect inside the Club A, Baby girl?" tumawa ako ng mahina. "I am sorry Kuya---oh! I think Tito Tian. I am sorry, Tito Tian." i smiled at him and went inside my car. Agad ko ito pinaandar pauwi ng bahay. I am already twenty one, and it's seven years since he left me then cameback like nothing happened? Well, sino nga ba ako? Ako lang naman 'yung bata na 'yun. When i told him i love him in the video call? He rejected me. When i got home, as usual the lights is off and my mom... "Wow! I didn't know na may balak ka pang umuwi?" I kissed her cheeks. S'ya pa talaga nagbukas ng gate for me, huh? Siguro nabalita ng security ng village na and'yan na kotse ko that's why and'yan ang agad ang mommy. Gan'yan naman lagi. Hinihintay ako sa madaling araw para lang makita ako bago matulog. "Lana! You!" "Mom, chill! I'm still a virgin!" I joked. "I know! But..." She sighed heavily. "Konting yuko mo lang!" Natawa ako dito. "Mom! Goodnight! I love you!" Agad akong tumakbo papasok sa loob ng bahay and i saw my dad, in sofa drinking a beer. Lumapit agad ako dito para humalik sa pisnge. "Goodnight, dad! Love you!" Well, daddy let me enjoy my life and mom, too. But the always issue is my outfit also the time. Sino ba naman uuwi ng alas otso ng gabi pag nagba- bar ka? Simula pa lang ng masayang gabi pero pinauuwi ka na agad? I rolled my eyes. Agad kong hinubad ang suot ko. Isang panty na lang ang natirang suot ko at agad kong binagsak ang katawan ko sa malambot na kama. Hindi na ako naglinis pa ng katawan dahil pagod ako. Hindi ko inaasahan ang lahat ng nangyayari. Kung kailan wala na akong pakielam, saka babalik. Teka? Wala naman s'yang ginagawa for me, right? Well, lumalapit s'ya. Hindi dapat s'ya lumalapit sa akin. Ang kapal talaga ng muka n'ya. Dumapa ako kama at sinubsob ang muka ko sa unan. Kinabukasan ay tamad na tamad akong bumangon. Kung hindi pa ko katukin ni Mommy ay hindi ako babangon. Ako na lang ang nakatira sa parents ko. Kuya Angelo and Ate Riella got married Last year, before christmas. Lahat sila andon na sa Alvarez's Village while me? Is here. Well, being youngest is not bad. Nakukuha ko lahat, dad and mom gave everything to me, also my siblings. Sa pagbaba ko ng hagdan ay may naririnig akong pamilyar na boses. I am wearing fitted cotton slacks and red fitted shiny top. Dala dala ko ang isang bag ko, this is not my first day of my work. Well, noong last year ako pinag-manage nila Kuya dahil busy sa kasal. Si Ate Diana naman ay umiiwas sa isang lalaking sikat but in the end nabuntis din at kabuwanan na ngayon. Sa pag pasok ko ng kusina ay bahagya pa kong nagulat ng makita si Tian. Agad nagtama ang aming mga mata. "Morning, mom." Agad ako lumapit kay mommy para halikan sa pisnge at sumunod kay daddy. Ofcourse! In front of my parents? I am super kind daugther. I walked towards him. "Morning, Kuya Tian." I kissed his cheeks like nothing happened last night. Well, wala naman talaga nang yare. Tahimik kaming apat na kumakain sa hapag kainan. Dad and Tian are talking some businesses. Tuwang tuwa si daddy sa mga nalalaman n'ya kay Tian. Nagtatawanan pa sila habang ako ay tahimik na kumakain. Kaya ng matapos ako ay nagpaalam ako sa kanila. Mabilis ako pumunta sa garahe para sa sasakyan ko. Sasakay na sana ako pero binawal ako ng bodyguard ko. "Yes?" "Ma'am, bilin ni sir ihahatid ka daw po ni Sir. Alvarez." "What?! I have a car! Marunong ako mag-drive at bakit kailangan ko pa mag pahatid?" yumuko lang ito at umantras. Napailing ako. Akmang bubuksan ko ulit ito ng magsalita ang isa sa likod ko. "Sumabay ka na sa akin. Iisa lang ang pupuntahan natin." napairap ako. Minadali ko ang pag kain ko tapos eto? wow! Makakasabay ko din pala. Halos hindi ko naubos ang gatas ko para maunahan s'ya. Humarap ako sa kanyang nakangiti na para bang walang nararamdaman na inis. "Wag na, Kuya Tian. Nakakahiya. Saka may kotse naman po ako." i said softly. Kailangan ko ipakita na hindi ko kailangan ng tulong n'ya. "No. Ihahatid kita tapos susunduin kita." my forehead creased. "The hell?! Hindi ko kailangan ng driver! Ano silbi ng sasakyan ko kung hindi ko gagamitin?!" naiinis na sabi ko. Ngumisi s'ya sa akin at para bang tuwang tuwa s'ya sa nakikita n'ya. Parang tuwang tuwa s'ya na niinis ako. Huminga ako ng malalim. Sumandal pa ito sa pader habang nakatingin sa akin. "What?!" he chuckled. "You are so fucking adorable, baby girl." Bumilis ang tibok ng puso ko. Bakit namimiss ko 'yun? Namimiss kong tawagin n'ya ko muli sa ganong tawag. Namimiss ko s'ya. Napapikit ako upang pakalmahin ang sarili ko. "Let's go." mukang nagulat s'ya sa biglang pagbago ko ng mood. Naglakad ako palayo sa garahe at nagtuloy-tuloy sa paglalakad hanggang sa labas ng gate. And tama nga ako, andito ang kotse n'ya. Hinintay ko s'yang lumabas. "Baby girl." "Can you stop calling me that endearment!" naiinis na sabi ko na kinatawa n'ya. "Hindi ka pa rin nagbabago, baby girl." ---