Walang angat sa kanila, walang mababa. Sobrang dami nilang natulungan. Yung ituring n'ya nila ako na parang tunay nilang apo? Sobrang sarap sa pakiramdam. Lahat tinatanggap nila ng walang pag-alilangan. Gaanon sila kabait, mababa ka man, mataas ka man. Hindi nila papansinin 'yun.
Sila ang taong hindi tumitingin sa kung ano meron ang tao.
Wala silang pakielam. Kung gaano ka man kahirap o kayaman. Kaya siguro? Ganito? Nanatili pa rin maayos ang mga negosyo nila dahil sobrang bait nilang lahat.
"Mom, dad." tumingin ako kay Tian na ngayon ay nasa tabi ko. Hinawakan din ang lapida nila mama at papa. Walang ekspresyon ang muka nito habang nakatingin doon.
"You remember the time i thought you were their grandson also?" napatingin s'ya sa akin.
"I remember." i smiled.
Natatawa ako. Akala
