I remember when Tian left me. Halos hindi ako makakain sa sakit, halos wala akong gana sa lahat. Masyado ko hinayaan sarili ko sa kanya, sinanay ko na nand'yan s'ya sa lagi. Sinanay ko ang sarili ko na dumepende sa kanya. Halos sa kanya umikot ang mundo ko, pero iniwan n'ya ko. He didn't let me to have conversation with him, he didn't let me to communicate with him.
Tapos ngayon? Iiwan n'ya ulit ako para sa babaeng 'yon. Nararamdaman ko! Nag sisinungaling na s'ya sa akin.
Nararamdaman ko na at kailangan kong tiisin lahat ng sakit. Nakikita ko sa mga mata n'ya na nag sisinungaling s'ya sa akin. Kahit hindu n'ya sa akin sabihin? Alam na alam ko. At ang hirap.
Ang sakit. Sobrang sakit. Pinangako sa sarili ko na hindi ko na hahayaan pa ang sarili ko na masaktan.
Pero bakit ganito? Nasasak
