It was really hard to see her like this. S'ya ang naiiba, hindi nagtatanong kung ano kalagayan n'ya. Para bang ayos na sa kan'ya ano mayro'n ngayon.
Bata pa kasi kaya hindi maintindihan. Walang alam sa nang yayari. Nahihirapan ako sa nakikita ko. Hirap na hirap ako, sa ilang buwan na nalaman kong bulag s'ya ay halos ikahina ko. Walang gabing hindi ako umiyak para sa anak ko. Walang gabing nang hina ako.
Dinadasal ko? Bakit hindi na lang sa akin? Bakit hindi na lang ako? Bakit ang anak ko pa? Bakit?
Ang dami kong tanong pero walang makasagot. Nawalan na nga ako nang isa pero bakit ganito pa?
Pero may kasalanan pa rin ako sa lahat. May kasalanan ako kung bakit ganito. Hindi ko maiwasan sisihin ang sarili ko sa mga panahong 'yon. Kung sana mas naging matatag ako, kung sana lang...
"Anak,
