Hinatid ako ni Davin ng bandang ala singko ng gabi. Pumasok pa sya sa loob para kamustahin si Mommy bago umalis. Inayos ko ang gamit ko at saka pumasok sa kwarto para mag simula ulit mag basa.
Napangiti nalang ako at saka dumukdok.
Hindi ata ako makakapag focus nito dahil puro si Davin ang nasa isipan ko. Mula kanina 'yung ngiti ko hindi na nag bago ha? Wala naman masamang pangarap kung sakali.
"Wag mo ko iiwan ah?"
"I will never leave you, Davin." i whispered.
I'm one of most important to his life. Hindi ko aakalain na magiging iisa ako don. Pero hindi ako umaasa na mag kakaroon kaming relasyon na higit sa mag tropa. Ayos na sakin na makasama ko sya bilang kaibigan at dahil hanggang don lang naman dapat.
Hanggang pangarap lang din namn ako sa kan'ya. Hindi sya papatol sa tulad ko.
