Nang gabing 'yon ay hindi ko kinausap si Simon. Pinatay ko ang telepono ko at saka umiyak ng umiyak. Hindi ko din maintindihan ang sarili ko kung bakit ganon nalang ang iyak ko. Na halos hindi ako makahinga, para akong inaapi kung umiyak ng umiyak. Hindi ko mahinto ang pag iyak ko basta nakatulog nalang ako na umiiyak.
Nagising ako ay ramdam na ramdam ko ang pamamaga ng aking mga mata. Nahihirapan akong bumangon kaya naman binuro ko ang katawan ko. Hindi ako pinasok ni Ina at mukang alam n'ya ang nang yayare sakin.
Nag simula nanaman ang pag tulo ng luha ko habang yakap yakap ko ang unan ko. Panay parin ang tulo ng luha ko. Kung ano ano pumapasok sa isipan ko na nang yayare sa Japan kung nasan si Simon.
Naiinis ako, nagagalit ako pero di ko alam kung bakit ako umiiyak ng ganito. Hindi
