MY HANDSOME LOVER [MR. TAXI DRIVER]

Kabanata 1 MARGARITTE I was keep on posing, standing on the podium while the camera is flashing. Flash ng anidoro, kidding! "Take a break Marge! You are really gorgeous!" nakangiting sabi ni Jeric sa akin. Ang bakla kong photographer slash kaibigan ko. "I know I am!" naka-roll eyes ko namang sagot. "Kahit anong ipasuot sa iyo'y talagang bagay!" Nginitian ko lang siya at pumasok na ng dressing room at nagpalit ng damit. Napagod ako sa kaka-shoot dahil sa papalit-palit ko ng damit na susuotin. Well, mga damit din naman ng company namin iyong minomodel ko. Speaking of our company? Fashion designer kasi ang Mommy ko kaya puro mga damit ang madalas na minomodel ko. So, meaning to say, nasa clothing line ang business ng pamilya namin. Matapos kong magbihis ay lumabas na ako ng dressing room, dala ang aking black Prada purse. "'Di pa tayo tapos ah?" salubong sa akin ni Jeric. "I'm tired," walang gana kong sagot at tinalikuran na ito. "Maggie! Ugh!" angal niya. "Ciao!" nakatalikod kong paalam. You've heard what he just called me right? They're calling me Maggie because that was my nickname. Pagkalabas ng studio ay agad na nanlaki ang mga mata ko. "Where's my car?!" bulalas ko at napalingon sa aking paligid. "Ma'am, iyong sasakyan niyo, nasa auto shop po," sabi bigla sa akin nong guard. "What!? Why? What's wrong with my car?" iritado kong tanong. "Na-flat po 'yong gulong niyo eh." "Really?" gulat kong sagot. Napatango naman ito. Laglag ang aking mga balikat. Well, mukhang magco-commute na naman ako nito. Bakit kasi ngayon pa! Tsk! Wala akong nagawa kundi ang maglakad palabas ng area para maghanap ng taxi. Pumura na ako at huminto naman agad iyong taxi pero... "May balak ka bang sagasaan ako ha!" sigaw ko. Malamang sa malamang! Muntik na niyang masagasaan iyong paa ko, mabuti na lang at mabilis akong napaatras. Ibinaba naman nito ang window ng taxi at may inabot na kapirasong papel sa akin. Napakunot naman ako ng aking noo at inis na kinuha ang papel. "You're in the wrong way of calling a cab," basa ko sa nakasulat sa papel. Agad na nagsalubong ang aking mga kilay. What the? Siraulo iyon ha! Napatingin ako sa harapan ko pero wala na 'yong taxi. Aba't! Tinakasan pa talaga ako pero tanda ko naman iyong plate number ng taxi niya, humanda talaga sa akin iyon kapag nagkita kami ulit. Inis akong napapadyak at itinapon iyong papel. Napalinga akong muli sa paligid, walang humihintong taxi kahit na pumapara na ako. Nang mapagawi iyong tingin ko sa aking likuran at agad na nagsalubong ang aking mga kilay. I gritted my teeth and cursed myself. Iyong sign sa likod ko... "Bawal pumara dito." Ugh! Kainis! I have no choice again but to walk back at the studio. "Oh girl? Sama yata timpla ng feslak mo?" salubong sa akin ni Jeric. "Tumahimik ka Jeric! Bad vibes ako ngayon!" Umupo ako sa sofa. "Ano ba nangyari?" "Uhg! I hate that guy!" gigil na gigil kong sagot. "Who's the lucky guy?" tanong niya sabay ayos ng aking buhok. Jeric usually fix my hair not because he likes fixing it. Inggit siya dahil sa maganda ang buhok ko that is why he's contented doing this. "That taxi driver!" naiinis kong sabi. "Te! Guwapo ba?" biglang tili niya kaya agad akong napatakip ng aking tainga. "Anong guwapo? Saan banda? 'Di pa ako nakakarinig na may guwapong taxi driver ano!" Bigla namang pumasok iyong dalawang assistant ni Jeric. "Alam mo kanina iyong pinara kong taxi, super guwapo ng driver!" ani Bea. "Oh talaga! Sana makasakay ako sa kanya!" kilig na kilig namang wika ni Joana. Nagkatinginan kaming dalawa ni Jeric. "Wala pala huh!" asar niya. Tsk! Tinaasan ko lang siya ng kilay. "Taray talaga nito! Nako! Tandaan mo to 'te! Makakahanap ka,rin ng katapat." I smirked. "Well, let see," matipid kong sagot. Dumating naman bigla iyong guard. "Ma'am nandito na po iyong kotse niyo," imporma niya tapos inabot niya sa akin 'yong susi. "Thanks kuya." Tumayo na ako at naglakad palabas ulit ng studio. "Marge! Don't forget your schedules!" pahabol sa akin ni Jeric. Nag-waved lang ako for a sign of goodbye pagkatapos ay sumakay na ako sa kotse kong pulang-pula dahil adik ako sa red at black, my baby Firrare. Pagkasakay ko ay agad ko nang pinatakbo ito. Habang nasa daan ay napapa-isip ako sa puwede kong gawin o kaya ay puntahan. Ayaw ko pang umuwi ng bahay dahil wala namang magandang gawin do'n. Who cares anyway, I'm Margaritte Montero, people used to call me Marge or Maggie. Anak mayaman at sunod sa layaw pero lahat naman ng luho ko ay pinaghirapan ko dahil sa pagmomodelo ko pero ewan ko ba kung bakit palaging ini-insist ni Daddy sa akin, na sa kanya galing lahat ang mga luho ko, na pera niya lahat ang winawaldas ko pero ang totoo pinaghirapan ko ang mga iyon. That is why ayaw kong umuwi ng bahay dahil mag-aaway lang kami ni Daddy. Ewan ko ba, simula ng magkaisip ako, lagi na lang kaming nagtatalo ni Daddy sa lahat ng bagay. Well, dahil sa may kasabihan akong... "What I want in my life, I can get it whatever it takes." Ay laging talo si Daddy sa away namin. Tsk! I shook my head. As much as possible ay ayaw kong pag-usapan ang pamilyang mayroon ako dahil nakakasira lang ng araw. Sa pag-iisip kung saan ako pupunta ay agad akong napangiti. There's a place I always go whenever I am stress. Agad kong kinabig ang manibela. After a few minutes, nakarating din ako at nag-park. Matapos kong i-park ng maayos ang kotse ko ay bumaba na ako at naglakad papasok sa hallway. Isang malapad na ngiti agad ang isinalubong ko sa kanila. "Ate!" sigaw nilang lahat nang makita ako. I leaned down para magpantay kami. "How's my little babies?" masayang tanong ko. "We're good ate!" sabay nilang sabi tapos isa-isa nila akong hinalikan sa aking magkabilang pisngi. Nakakawala talaga sila ng stress. "Iha! Buti naman at napadalaw ka," bati sa akin ni Sister. Lumapit ako sa kanya agad at nagmano. "Busy po sa trabaho," nakangiti kong sagot. "Ganoon ba, Iha? Okay lang pero hindi talaga maiiwasan na ma-miss ka ng mga bata." "Alam ko naman po 'yon." Nginitian lang ako ni Sister Carmen. "Oh siya Iha, ikaw munang bahala sa kanila, nakalimutan kong kailangan ko pa pa lang magluto." "Sige po."