อิศราระบายลมหายใจเบา ๆ
ทำให้พี่นึกถึงผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาคงจะเป็นอย่างพี่ ทั้งเครียดและไม่มีความสุขพี่รู้ว่าบัวยังโกรธมาก อยากกอดบัวกับลูกใจจะขาดแต่ทำไม่ได้ ก็เลยเขียนระบายลงในกระดาษวันละแผ่น"
“พี่อิศ...ไม่ต้องเขียนระบายแบบนี้แล้วนะคะ เพราะว่าบัวจะกอดพี่อิศเองค่ะ”
พูดจบกอบัวก็เป็นฝ่ายกระหวัดแขนกอดร่างสูงใหญ่ซึ่งจริง ๆ แล้วร่างอุ้ยอ้ายของเธอทำให้กอดเขาได้ไม่เต็มวงแขน อิศราแทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อภรรยาของเขาแสดงออกซึ่งความรักต่อเขาอย่างลึกซึ้ง นับได้ว่านี่เป็นครั้งแรกหลังจากเธอแสดงอาการปั้นปึ่งใส่เขาตลอดเวลาไม่เว้นแม้แต่ตอนที่เขาบาดเจ็บต้องรักษาตัวอยู่นานนับเดือน อิศรายิ้มกว้างและเป็นฝ่ายกอด เมีย ของเขาพลางก้มหน้าลงไปหาและกระซิบเสียงแผ่วหวาน
“บัว...บัวกอดพี่เหมือนจะลำบากนะ พี่กอดบัวเองนะจ๊ะคนดี”
“ให้บัวกอดพี่อิศเถอะนะคะ เพราะบัวอยากกอดพี่อิศมาตั้งนานแล้ว”
“แล้วทำไมบัวไม่ย
