“มึงบีบกูให้ทำอะไรก็ยากไปหมด พวกเวร”
(ไม่ได้บีบ คนฉลาดอย่างมึงทำไมคิดว่าวิธีไม่ออกวะ)
“ควรดูข้อสัญญาก่อน ทำอะไรได้บ้างในเมื่อมึงตั้งใจเขียนมันขึ้นมาแบบกวนตีนแบบนี้ หาตัวก็ไม่เจอไม่ใช่ว่าตายไปแล้วหรือไง”
(เดี๋ยวไปช่วยตามก็ได้ อย่าบ่นสิครับสุดหล่อ กำลังจะไปจีนเดี๋ยวแวะไปหามึงที่ญี่ปุ่นก่อน) ลูก้าที่ยังไม่หยุดพูดกวนประสาทเขา
“ทำตัวว่างดี แต่มาก็ให้มันได้ประโยชน์ด้วย พวกเหี้-” เขาตอบกลับแฝดตัวเองอย่างหัวเสีย
มาก็ดี จะได้ใช้ให้รับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำลงไป
(มิกุ)
วันต่อมา ณ ย่านรปปงหงิ เวลา 18.45 น.
ติ้ง!
ตึก ตึก ตึก!!
สัญญาณไฟเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว ความวุ่นวายใจกลางเมืองก็เริ่มขึ้น ผู้คนมากมายเดินข้ามทางม้าลายในชีวิตที่เร่งรีบ ซึ่งไม่ได้แตกต่างกับฉัน แม้จะไม่ได้ต้องไปทำงานที่ไหน แต่การออกมาอยู่ข้างนอกในเวลาที่ถูกต้องการตัว มันก็เหมือนเอาชีวิตมาเสี่ยงยังไงก็ไม่รู้
หญิงสาวในชุ
