ลองรัก

ดูแล

กิตtalk

หลังจากเราสองคนกลับมาที่คอนโดแล้ว ก็แยกย้ายเข้าห้อง

"พี่กิตกินข้าวค่ะ"

"กินเลยไม่หิว" ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่อยากกิน ผมรู้สึกยังไงไม่รู้ที่เห็นเธอให้ไลน์คนอื่นไป

"ถ้าพี่ไม่กินน้องกินเสร็จจะเททิ้ง พี่คงไม่อยากกินมาม่าใช่ไหม ป้านิดก็กลับไปแล้วน๊าาาา " คำพูดพวกนี้ผมเคยพูดกับเธอมาก่อนครับ หึเด็กนี้แสบจริงๆ

"......"

"มากินข้าวกันค่ะ น้องไม่อยากกินคนเดียว"

"เดียวฉันจะออกไปกินข้าวกับเพื่อน"

"แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกละ" ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงบอกออกไปแบบนั้นครับ ทั้งๆที่ไม่ได้มีนัดกับเพื่อนเลย

เสียงดาวเหนือเงียบไปสักพัก ผมก็เลยเปิดประตูห้องออกมาเห็นว่าเธอกำลังกินข้าวอยู่คนเดียว น่าสงสารจริงๆ

"ไหนบอกจะไปกินกับเพื่อนไง" เธอถามผมด้วยหน้าตาที่น้อยใจ

"......" ผมไม่ได้ตอบอะไรนอกจากตักข้าวเข้าปาก เราสองคนกินข้าวที่โต๊ะไปแต่ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาสักคำเลย ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี

"พี่โกรธอะไรน้องหรอ" แล้วดาวเหนือก็ถามผมขึ้น หึหัดเป็นฝั่งเริ่มก่อนบ้างก็ดี

"ทำไมคนที่พึ่งรู้จักวันนี้ถึงได้ไลน์เธอแล้วอะ ฉันที่อยู่ด้วยกันเป็นเดือนๆแม้แต่เบอร์ก็ยังไม่มีเลย" ผมเป็นคู่หมั้นเธอแท้ๆเบอร์โทรเฟสไลน์ไอจีผมยังไม่มีเลยครับ แล้วไอ้หมอนั้นแม่งเป็นใครวะใจดีมากเลยรึไงรู้จักแค่วันเดียวก็ให้ไลน์มันไปแล้ว

"ก็พี่ไม่เคยขอนิ" เธอพูดแล้วมองหน้าผม "เอาโทรศัพท์เพราะให้ทุกอย่างเลย ให้เบอร์แม่ไปด้วยเอาไหม” เธอพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ผมมาแล้วเอานิ้วผมไปสแกนแล้วกดเข้าไลน์

ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ด้วยกันตั้งนานทำไมถึงไม่ขอเบอร์ไว้ แล้ววันนี้อยู่ๆมาอยากได้

"อะนี้ มีทุกแอพแล้วมีเบอร์แม่น้องด้วยนะหรือจะเอาเบอร์แม่บ้านที่อยู่กับแม่ด้วยเอามาดิเดียวใส่ให้"

"ไม่ต้อง"

ผมรีบหยิบโทรศัพท์กลับมาแล้วเข้าดูทุกแอพในโทรศัพท์ก็เห็นว่าเธอกดเพื่อนผมไว้หมดแล้ว

"มีน้ำมูกหรอดาวเหนือ" ระหว่างที่เธอกำลังจะเก็บจานเธอก็จามออกมาหนึ่งทีก่อนจะหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำมูกของเธอ เธอต้องเป็นหวัดแน่ๆเลย

"มาดูดิ" ผมเรียกเธอด้วยเสียงเรียบนิ่งแต่เธอก็ไม่ได้ขยับเลย "มาดู"

เธอค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินมาหาผมอย่างหน้าตาที่ไม่เต็มใจ ผมค่อยๆเอามืออังไปที่หน้าผากเธอตัวก็ไม่ร้อนแสดงว่าเป็นหวัดไม่ถึงกับเป็นไข้หรอก

"กินยาเลย"

"ไม่เอา" เธอพูดแล้วรีบเดินไปที่เดิม

"ดาวเหนือเดียวก็ไม่สบายหรอก"

"มียาน้ำไหม" อ้อที่ไม่อยากกินยานี้ก็คืออยากกินยาน้ำ เด็กน้อยจริงๆ

"เป็นเด็กรึไง"

"ไม่เอาหรอกงั้นอะ น้องเก่งจะตายเดียวก็หายแล้ว" เธอพูดจบก็รีบวิ่งเอาจานไปเก็บก่อนจะเดินเข้าห้องไป

ทำไมดื้ออย่างงี้ก็ไม่รู้ครับ ผมจะเอาไงกับเธอดีเนี่ยหรือจะไปหาซื้อยาน้ำมาให้ ไม่ได้ๆเธอโตแล้วนะปี1แล้วไม่ใช่ ป.1 ผมเดินเข้าห้องเดินไปเดินมาว่าทำยังไงดาวเหนือถึงจะยอมกินยาอยู่ๆก็คิดได้ว่าทำไมไม่โทรไปหาแม่เธอละเมื่อกี้เธอพึ่งเมมเบอร์แม่เธอให้นิ

ผมรีบกดโทรหาน้าอรทันทีที่คิดได้

"น้าอรครับ ผมกิตนะครับ"

(กิตหรอลูก มีอะไรหรอ)

"คือดาวเหนือไม่สบายครับ เป็นหวัดแต่น้องไม่ยอมกินยา"

(หึ เด็กคนนี้เป็นอย่างนี้แหละกินยายากหน่อยต้องค่อยๆพูดเพราะหว่านล้อมเขาแล้วเขาก็จะยอมกินเอง)

"พูดเพราะๆ"

(ใช่ลูก เดียวแม่โทรหาดาวเหนือเองถ้าเขายอมแล้วจะโทรหากิตให้เอายาให้เขากินหน่อยนะลูก)

"เอ่อ ไม่ต้องหรอกครับเดียวผมคุยกับน้องเอง"

(ไหวหรอลูก)

"ครับ ลองดู"

(ยังไงก็บอกแม่ด้วยนะครับ )

"ครับ หวัดดีครับ"

หลังจากที่น้าอรพูดจบผมก็กดวางทันทีแล้วไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จก็ออกมาหายาแล้วเข้าไปที่ห้องดาวเหนือ

ดาวเหนือtalk

หลังจากที่ฉันกินข้าวเสร็จก็เข้ามาเล่นโทรศัพท์ต่อเพราะไม่มีอะไรทำการบ้านก็ไม่มีได้แต่นอนเล่นโทรศัพท์เล่นไปเล่นมาก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้อง ฉันรีบหันไปดูทันทีก็เห็นว่าเป็นพี่กิตทำไมชอบเข้ามาในห้องฉันอยู่เรื่อยเลยเนี่ย

"พี่เข้ามาทำไม"

"มากินยาเร็ว" เขาเลื่อนเก้าอี้มานั่งที่ข้างๆเตียงฉันก่อนจะยิ้มให้ อะไรเนี่ยพี่กินเปลี่ยนไป

"น้องไม่กิน เดียวน้องก็หาย"

"ทำไมดื้อจังคะ" เขายื่นหน้ามาใกล้ๆฉันก่อนจะจับผมทัดหูให้

"......." ฉันงงกับสิ่งที่เขาทำตอนนี้มาก เรียกว่าอึ้งดีกว่า เขาค่อยๆจับยามายัดใส่มือฉันส่วนมืออีกข้างก็เอาน้ำมาใส่ สรุปรู้ตัวอีกทีน้ำกับยาก็มาอยู่ในมือฉันแล้วอะไรเนี่ยฉันไม่อยากกิน "มันขนน้องไม่อยากกิน"

"จะได้หายไงคะคนเก่ง กินเร็ว" พี่กินค่อยๆจับมือข้าวที่ถือยาของฉันมาที่ปากจนฉันต้องเอามันเข้าปากไป ตอนนี้ฉันหลับตาปี๋ทันทีที่ยาอยู่ในปากเพราะมันขมมากฉันอยากคายออกมาตอนนี้เลย แต่พอลืมตากำลังจะอ้าปากก็เจอพีกิตที่แย่งน้ำออกจากมือฉันแล้วป้อน จนสุดท้ายฉันก็ข่มใจกลืนยาลงไป

"เก่งจัง ไม่ต้องอาบน้ำก็ได้นอนเลย"

"บ้าหรอ น้องจะอาบน้ำ" ฉันพูดจบก็รีบวิ่งไปเอาผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไป

ฉันอาบน้ำไม่นานก็เสร็จแต่พอออกมาจากห้องน้ำแล้วก็ตกใจอีกรอบเพราะพี่กินยังอยู่ในนี้อยู่เลย

"ทำไมพพี่ยังอยู่ละ"

"เสร็จแล้วหรอ ห่มผ้าสองผืนพอไหม" ทันทีที่เขาพูดจบฉันก็มองที่เตียงทันทีก็เห็นว่ามีผ้าห่มอยู่สองผืนที่เตียง

"ไม่เอาหนัก เอาออกไปเลย" ฉันวิ่งไปขึ้นเตียงแล้วดึงผ้าออก

"ไม่ได้ห้ามเอาออกเดียวไข้ขึ้นตอนกลางคืนทำไงละ" เขาจับมือฉันไว้ก่อนจะดันตัวฉันให้นั่งลงกับเตียง "นอนๆ"

"พี่กิต น้องยังไม่ง่วงเลย"

"นอนได้แล้วดาวเหนืออย่าดื้อ "

"......" ฉันได้แต่ถอนหายใจเบาๆแล้วค่อยๆสอดตัวเข้าไปในผ้าทั้งสองผืน พอฉันเข้ามาในผ้าแล้วพี่กิตก็เดินไปปิดไฟให้แล้วออกจากห้องไปหลังจากที่พี่กิตออกไปแล้วฉันก็รีบเดินตามไปล็อกห้องทันที

ฉันข่มตานอนยังไงก็นอนไม่หลับมันหายใจไม่ออก นอนผลิกไปผลิกมาก็ไม่หลับสักที พอฉันผลิกตัวมาด้านซ้ายครั้งนี้เจอพี่กิตยืนอยู่ข้างๆเตียง นี้เขาเป็นคนหรือผีเนี่ย

"พี่มาได้ไง " ฉันมั่นใจว่าล็อกห้องแล้วนะแล้วเขาเข้ามาได้ไง

"นี้คอนโดฉัน แล้วทำไมยังไม่นอน" เขานั่งลงที่ข้างๆฉันแล้วเอามือมาถังที่หน้าผาก

"มีน้ำมูก หายใจไม่ออก"

"กินยาแล้วทำไมไม่หายเนี่ย งั้นก็กินยาแก้แพ้อีกเม็ดนะ"

"ไม่เอา"

"เม็ดเล็กๆเอง นะคะคนเก่ง" พูดจบพี่กิตก็รีบไปเอายามาให้ฉัน ครั้งนี้ฉันรับมาอย่างว่าง่ายเพราะเม็ดมันค้อนข้างเล็ก "เก่งมาก"

"......" ทำไมพี่กิตพูดเพราะกับฉันจังเลยเนี่ย แต่แบบนี้ก็น่ารักดี

"นอนๆดึกละ" เขาดึงผ้าขึ้นมาห่มให้ฉัน

"พี่ไม่ไปเที่ยวหรอวันนี้" เมื่อก่อนนะไม่มีวันไหนเลยที่เขาอยู่บ้านแต่พอมาช่วงนี้ฉันเห็นอยู่บ้านนะทุกวัน

"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก"

"ก็แค่อยากถามดู เห็นไปทุกวันเเล้วก็ปล่อยให้น้องอยู่ห้องคนเดียวตลอดเลย "

"แต่วันนี้ฉันไม่กล้าทิ้งเธออยู่คนเดียวหรอก"

"อะไรนะ"

"เปล่านอนเถอะ" เขาลูบหัวฉันเบาๆแล้วเดินออกจากห้องไป